Tim Flach / The Image Bank / Getty Images
Dorosłe birmańskie pytony to ogromne węże, zarówno drogie w utrzymaniu, jak i potencjalnie niebezpieczne. Właściciele zmarli z powodu błędów w obsłudze tych węży; nie są odpowiednie dla początkujących i najlepiej pozostawić je na wolności. Nie jest łatwo znaleźć kogoś, kto wziąłby dużego węża, jeśli nie możesz już o niego dbać, a birmańskie pytony są stosunkowo długowieczne. Upewnij się, że jesteś gotów zaangażować się w opiekę nad wężem, którego wymaga ten rozmiar.
Są to jednak wspaniałe zwierzęta, z pięknymi brązowymi i czarnymi oznaczeniami, i tworzą ciekawe zwierzęta dla odpowiedniego właściciela.
Przegląd rasy
Nazwa naukowa: Python bivittatus
Nazwa zwyczajowa: birmański python
Rozmiar dla dorosłych: od 15 do 20 stóp długości, do 200 funtów
Oczekiwana długość życia: zwykle około 25 lat
Zachowanie i temperament
Pytony birmańskie są ogólnie uważane za potulne w porównaniu z innymi dużymi wężami. Pisklęta mogą być płochliwe, ale zwykle są łatwo oswojone dzięki konsekwentnemu postępowaniu.
Te węże są ogromnymi i dość agresywnymi karmnikami; mogą wyrządzić ciężkie obrażenia swoim przewodnikom. Druga osoba powinna być zawsze obecna podczas obsługi lub karmienia dusicieli dłuższych niż 8 stóp. Obchodź się z tymi wężami często od najmłodszych lat, w przeciwnym razie będą trudne w obsłudze, gdy się powiększą. Dotknij węża delikatnie, ale stanowczo i bądź wytrwały, jeśli początkowo się opiera. Unikaj obchodzenia się z wężem przez kilka dni po karmieniu, ponieważ może się cofnąć.
Jeśli twój pyton otacza się wokół ciebie, rozwiń go, zaczynając od ogona. Gdy twój wąż rośnie, zaleca się obecność przynajmniej jednej innej osoby, nawet jeśli masz do czynienia tylko z tymi silnymi wężami. Dorosły pyton birmański nie musi długo obezwładniać osoby.
Węże te są żarłocznymi zjadaczami i często są nieumyślnie uwarunkowane przez właścicieli, którzy wchodzą do klatki tylko w czasie karmienia. Jeśli twój wąż kojarzy ci się z jedzeniem, pewnego dnia może cię ugryźć, lub, co gorsza, spróbuj owinąć się wokół ciebie. Staraj się towarzysko węża delikatnie, aby nie widział cię jako następnego posiłku.
Mieszkaniowy
Zbiornik o pojemności 55 galonów jest odpowiedni dla młodszego węża, ale gdy wąż rośnie, potrzebujesz większej i silniejszej obudowy. Po pierwszych kilku latach opcje obejmują niestandardowe drewniane klatki z pleksiglasu i modyfikacje dużej szafy lub pokoju dla węża. Są dobrymi artystami ucieczki i są bardzo silni, więc każda obudowa dla tych węży musi być duża, co najmniej 8 stóp długości, 4 stóp szerokości i 4 stóp wysokości, silna i bardzo bezpieczna.
W przypadku młodych węży będzie działała pół-kłoda lub inna skóra sprzedawana w sklepie zoologicznym - wystarczy nawet kartonowe pudełko - ale gdy dorosną, będziesz musiał być bardziej kreatywny. Plastikowe pojemniki do przechowywania stanowią dobre schronienie dla większych węży - wystarczy wyciąć otwór dostępowy z jednej strony, upewniając się, że nie ma ostrych krawędzi. Zapewnij schronienie przed wilgocią, zwłaszcza gdy twój birmański pyton zrzuca, umieszczając wilgotny mech torfowiec w skórze.
Podłoże
W przypadku piskląt należy użyć ręczników papierowych lub niezadrukowanego papieru do wyłożenia obudowy. Są łatwe do czyszczenia i ułatwiają monitorowanie stanu zdrowia węża. W przypadku większych węży wykładzina wewnętrzna / zewnętrzna jest łatwa w utrzymaniu; trzymaj kilka sztuk pod ręką i po prostu wyłącz je, gdy nadejdzie czas czyszczenia i dezynfekcji. Linoleum jest również dobrą opcją dla dużych węży, ponieważ jest również łatwy do czyszczenia i dezynfekcji.
Temperatura
Pytony potrzebują dziennej temperatury od 85 do 88 F z obszarem wygrzewania w temperaturze 90 do 93 F. Temperatura może spaść do 78 do 80 F w nocy. Użyj reflektorów, ceramicznych elementów grzejnych i podkładek grzewczych, aby utrzymać temperaturę, ale upewnij się, że światła są osłonięte, aby zapobiec poparzeniom. W przypadku dużych węży koc grzewczy dla świń jest dobrym rozwiązaniem do utrzymania temperatury.
Jedzenie i woda
Pytony birmańskie są zwykle dobrymi zjadaczami i ważne jest, aby uważać, aby ich nie przekarmić, w przeciwnym razie dojdzie do otyłego węża. Pisklęta mogą być karmione myszami lub rozmytymi szczurami, przenosząc się na szczury i ostatecznie króliki w miarę wzrostu węża. Ofiara nie powinna być większa niż szerokość węża. Pisklęta mogą być karmione raz lub dwa razy w tygodniu, ale dorosłe węże muszą być karmione co około dwa tygodnie. Karm wystarczająco często, aby utrzymać optymalną kondycję ciała.
Naczynie z wodą powinno być zawsze dostępne do picia i moczenia (w przypadku mniejszych węży) i powinno być często zmieniane. Gdy wąż się powiększy, nie będzie już w stanie zanurzyć się w swoim naczyniu, więc będziesz musiał regularnie pozwalać wężowi na zanurzenie się w wannie lub kałuży wody.
Wybór twojego zwierzaka
Najważniejszym czynnikiem przy wyborze pytona birmańskiego jest to, czy masz czas, przestrzeń i cierpliwość, aby się tym zająć. Wielu właścicieli zostaje przytłoczonych, co powoduje wypuszczenie na wolność pytonów hodowanych w niewoli - co z oczywistych powodów jest nielegalne w większości obszarów.
Najlepszym sposobem, aby stać się właścicielem birmańskiego pytona, jest zdobycie go od renomowanego hodowcy, który może poinformować cię o wszelkich problemach zdrowotnych węża. Pytony birmańskie są często celem kłusowników ze względu na ich piękne i skomplikowane wzory, a wiele węży porzuconych przez ich właścicieli trafia w niepowołane ręce.
Zdrowe pisklę birmańskiego pisklęcia będzie miało swój unikalny kolor, gdy tylko wyjdzie z muszli, więc nie akceptuj żadnego węża, który nie „wygląda” jak Birmańczyk. Wszelkie oznaki letargu, zaczerwienienia wokół ust lub oznaki infekcji dróg oddechowych są oznakami węża, który nie był dobrze pielęgnowany.
Typowe problemy zdrowotne
Jedną z najpoważniejszych dolegliwości dotykających rodzinę węży pytona i boa jest choroba wtrętowa lub IBD. Ten śmiertelny wirus często rozprzestrzenia się z jednego węża na drugiego, a jego objawami są nienormalne zrzucanie, anoreksja, zaparcia, drżenia i utrata kontroli motorycznej. Wiele węży z tą chorobą głoduje na śmierć, ponieważ nie mogą strawić nowego jedzenia, nawet jeśli są karmione siłą.
Podobnie jak inne gady, pytony birmańskie są podatne na infekcje dróg oddechowych i gnicie jamy ustnej lub zapalenie jamy ustnej. Wąż z infekcją dróg oddechowych będzie oddychał z otwartymi ustami lub świszczącym oddechem. Zgnilizna ust pojawi się jako czerwonawe przebarwienie wokół i w jamie ustnej zwierzęcia. Ważne jest, aby weterynarz co roku sprawdzał birmański pyton pod kątem oznak choroby; wielu nie wykazuje objawów, dopóki zwierzę nie cierpi przez pewien czas.
