Gerard Brown / Dorling Kindersley / Getty Images
Psy mogą wykazywać lękliwe zachowanie w różnych okolicznościach. Niektóre typowe obawy psów i fobie obejmują burze, mężczyzn lub dzieci, jazda samochodem i wiele innych. Przyczyną strachu lub fobii u psów może być kilka czynników.
Znaczenie znalezienia przyczyny lęku psa
Jeśli twój pies cierpi na strach lub fobię, ważne jest, aby spróbować ustalić przyczynę. Skutki strachu psa są stresujące zarówno dla psa, jak i właściciela, a odkrycie źródła strachu jest często pierwszym krokiem do rozwiązania lub złagodzenia problemu. Przezwyciężenie strachu jest korzystne, ponieważ położy kres lękowi i cierpieniu, które przeżywają pies i właściciel. Ponieważ psy mogą stać się agresywne w wyniku strachu, zarządzanie lękliwym zachowaniem psa może znacznie przyczynić się do zapewnienia bezpieczeństwa wszystkim.
Brak wczesnej socjalizacji
Jedną z najczęstszych przyczyn strachu lub fobii u psów jest brak wczesnej socjalizacji. Psy przechodzą krytyczny okres rozwoju, gdy są w wieku od 8 do 16 tygodni. Psy, które nie są narażone na nowe rzeczy w tym okresie, mogą obawiać się nowych rzeczy w późniejszym życiu. Jest to jeden z głównych powodów, dla których psy boją się takich rzeczy, jak jazda samochodem, spotykanie nieznajomych i wchodzenie po schodach.
Fobie i lęki, które rozwijają się z powodu braku wczesnej socjalizacji, można zaradzić, narażając psa na rzeczy, których boi się korzystać z wielu pozytywnych wzmocnień. Powoli przyzwyczajając psa do nieznanych ludzi, miejsc i przedmiotów, możesz być w stanie wyeliminować strach lub fobię, a przynajmniej złagodzić jego stopień.
Negatywne doświadczenia
Negatywne doświadczenia są kolejnym powodem, dla którego psy rozwijają lęki i fobie. Sassy, czarny Labrador Retriever, jest dobrym przykładem psa, który rozwinął strach z powodu złych doświadczeń. Jako szczeniak Sassy została sama w domu, podczas gdy jej właściciele byli w pracy. Nie zdając sobie z tego sprawy właściciele, pewnego dnia przyszedł robotnik, aby naprawić dach budynku mieszkalnego. Sassy była sama i wystraszona, słysząc ciągłe walenie w dach przez cały dzień. Jej właściciele wrócili do domu i zobaczyli, że ich zwykle żywiołowe szczenię kuli się w kącie, drży i ślini się. Po kilku śledztwach zdali sobie sprawę z przyczyny jej lęków, ale przez resztę życia Sassy bardzo obawiała się głośnych dźwięków. Często musiała być leczona podczas burzy z piorunami i czwartego lipca, a gaszenie samochodu przez samochód może sprawić, że zacznie chować się w łazience.
Historia Sassy nie jest niczym niezwykłym. Jeśli pies połączy osobę, miejsce lub przedmiot z traumatycznym doświadczeniem, możliwe jest, że pies rozwinie w tym strach lub fobię. Stopień urazu potrzebny psu do rozwinięcia się fobii jest różny u różnych psów. Niektóre psy mogą być wykorzystywane we wczesnych latach życia i nadal witają każdego nieznajomego, którego spotka, machając ogonem. Inny pies może zostać pociągnięty za dziecko raz lub dwa razy i wystarczy, aby rozwinął lęk przed małymi dziećmi.
Czynniki genetyczne
Genetyka odgrywa również rolę w przerażającym zachowaniu. Tak jak pies może odziedziczyć kolor i rozmiar sierści od swoich rodziców, tak on może odziedziczyć cechy osobowości. Ma sens, że nieśmiały i nieśmiały pies ma większe szanse na nieśmiałe i nieśmiałe potomstwo. Ustalenie, czy strach psa wynika z genetyki, może być trudne, ale jedną wskazówką jest to, że pies, którego strach wynika z predyspozycji genetycznych, może wydawać się boi się wielu rzeczy, a nie tylko jednej konkretnej fobii. Niektóre rasy są na ogół bardziej płochliwe niż inne.
Strach wywołany czynnikami genetycznymi może być trudny do pokonania. Korzystna może być jednak praca z trenerem psów lub behawiorystą, który ma doświadczenie w pracy z przerażającymi psami. Chociaż mogą nie być w stanie całkowicie uspokoić lęków psa, można zmienić jego poziom, aby uczynić go szczęśliwszym i wygodniejszym w różnych sytuacjach.
Jeśli podejrzewasz, że zwierzę jest chore, natychmiast zadzwoń do weterynarza. W przypadku pytań związanych ze zdrowiem należy zawsze skonsultować się z weterynarzem, ponieważ zbadał zwierzę, zna historię zdrowia zwierzęcia i może wydać najlepsze zalecenia dla Twojego zwierzaka.
