RonBailey / Getty Images
W Polsce starzony likier lub kordiał jest znany jako nalewka (nah-LEF-kah) (nalewki w liczbie mnogiej) i dosłownie przekłada się na „nalewkę”. Produkowane są głównie z owoców, cukru, miodu, melasy, ziół i przypraw macerowanych w wódce lub spirytusu rektyfikowanego znanego jako spirytus rektyfikowany. Istnieją jednak kawa, kwiat, miód i specyficzne nalewki przyprawowe, takie jak kardamon (kardamon).
Nazwy Nalewki pochodzą od rodzaju głównego składnika użytego do ich wytworzenia lub od miasta, z którego pochodzą. Popularną nalewką nazwaną na cześć miasta jest Nalewka Tarninówk a , wywodząca się z miejscowości Tarnów pod Krakowem w Małopolsce. Wykonany jest z jagód tarniny i ma rubinowo czerwony kolor.
Wiele przepisów to ściśle strzeżone tajemnice, przekazywane z pokolenia na pokolenie. Rodzaj zastosowanego spirytusu czyni je albo łagodnymi miksturami zawierającymi około 40 do 45% alkoholu, albo odmianami strącającymi skarpety tak mocnymi, jak 75% alkoholu.
Wspólne polskie Nalewki
- Anyżówka - Anyż Morelówka - MorelaPorzeczkówka - Czarne Porzeczki Wiśniówka - CherryImbirówka - ImbirOrzechówka - Orzech Śliwówka - Śliwka (mocniejsza wersja w kolorze bursztynowym to śliwowica) Piołunówka - PiołunKonwaliówkaall - Konwalia Jałowcówka - Jałowiec Kawowy - Portowe Quinówka - Quinnówka -na podstawie
Etykieta Nalewka
Nalewki zawsze pije się z małych szklanek i często podaje się je po posiłku, podczas uroczystych okazji, takich jak wesela i chrzty. Nalewkę należy popijać, a nie przykręcać jak kieliszek wódki, aby można było docenić jej zalety. Należy pozwolić, aby zatrzymało się na języku, a następnie wirowało wokół ust, tak jak w przypadku dobrego wina.
Tradycje Nałewkowe
W dawnych czasach, i do pewnego stopnia dzisiaj, nalewki były wytwarzane przez kobiety, a czasem mężczyzn z gospodarstw domowych. Odpowiednie ilości różnego rodzaju przechowywano w piwnicach lub stodołach, ponieważ tradycją było, że każdego gościa należy leczyć szklanką miodu pitnego lub nalewki. Dodatkowo uważano, że nalewki mają właściwości lecznicze, jak w orzechowej nalewce do leczenia problemów żołądkowych, czarnego bzu na gorączkę, czosnku do wzmocnienia odporności oraz mięty i anyżu na dolegliwości jelitowe.
Rodziny tworzyły i butelkowały partię nalewki przy okazji chrztu dziecka, a następnie otwierały butelki na weselu dziecka. Kolejny stary zwyczaj polegał na tym, że dziewczęta wytwarzały nalewkę z dzikiej róży z miodem, rumiankiem, miętą i goździkami i podawały ją wybranemu przez siebie konkurentowi.
Jak powstaje Nalewka
Popularnymi markami handlowymi nalewek są Babuni i Szambelan, które zwykle mają niższą zawartość alkoholu niż te wytwarzane w domu. Przepisy różnią się w zależności od regionu i rodziny od rodziny, ale zasadniczo są znane dwie metody.
W pierwszym alkohol wylewa się na owoce lub jakikolwiek składnik, który ma być podawany, i pozostawia się na macerację przez około sześć tygodni. Następnie jest on odcedzany i dodawany jest cukier, syrop cukrowy lub jakiś środek słodzący i wszelkie przyprawy, a także płyn dojrzewa przez kolejne kilka tygodni. Następnie można go odcedzić, butelkować i pić natychmiast lub przechowywać w celu dłuższego przechowywania. W drugim sposobie owoce, alkohol i cukier miesza się razem i pozostawia na 60 dni, a następnie odcedza i butelkuje.
