SochAnam / Getty Images
Słowo kawior pochodzi od tureckiego khavyara, który po raz pierwszy pojawił się w drukowanym języku angielskim w 1591 roku. Jesiotr liczy 250 milionów lat wstecz i był prehistoryczny, przez większą część historii człowieka jesiotr był częścią diety Bliskiego Wschodu i Europy Wschodniej.
Historia kawioru
Kawior był kiedyś zarezerwowany wyłącznie dla członków rodziny królewskiej. Co zaskakujące, w Ameryce na początku XIX wieku kawior był rutynowo podawany podczas bezpłatnych lunchów w salonach. Słony smak pobudzał pragnienie i zwiększał sprzedaż.
W tamtych czasach wody Ameryki były obfite w jesiotra, zasobu, z którego niemiecki imigrant Henry Schacht skorzystał w 1873 roku, kiedy założył firmę eksportującą kawior do Europy za pozornie wysoką cenę jednego dolara za funt. Wkrótce potem pojawili się inni przedsiębiorcy i pod koniec XIX wieku Stany Zjednoczone były największym eksporterem kawioru na świecie.
The Caviar Boom
Podczas tego boomu na kawior znaczna część zbiorów wysyłanych do Europy została ponownie sprowadzona z powrotem do USA, określana jako bardziej pożądany „rosyjski kawior”. Kawior z rzek Rosji zawsze był uważany za premium. W 1900 r. Stan Pensylwania opublikował raport, w którym szacuje się, że 90 procent rosyjskiego kawioru sprzedawanego w Europie pochodzi z USA.
W wyniku boomu kawiorowego w USA na początku XX wieku jesiotra przełowiono prawie do wyginięcia. Nagły niedobór spowodował gwałtowny skok ceny kawioru, przy czym dodatkowym rezultatem był najbardziej oznaczony kawior jako rosyjski naprawdę sprowadzony z Rosji. W latach 60. ceny były tak wygórowane, że poszukiwano nowych źródeł kawioru krajowego.
Firma Romanoff Caviar Company (pierwotnie założona w 1859 r.) Przekształciła się w ikrę łososiową (kawior czerwony łosoś), lumpfish, a później w 1982 r., Sieję białą (znaną jako kawior złotej siei) jako bardziej ekonomiczne źródło niż ich importowane odpowiedniki.
