Słowo „kanapa” pochodzi od francuskiego kupca , co oznacza „położyć się”. Niezależnie od tego, czy jest używany do leżenia, czy siedzenia w pozycji pionowej, kanapa ma długą historię sięgającą czasów klasycznej Grecji i Rzymu.
Skorzystaj z tej listy, aby zidentyfikować kilka popularnych typów, na które fani antycznych mebli natkną się w swoich przygodach.
-
Sofa Boudeuse
Nana Antyki
Boudeuse (wymawiane boo-duhz) to rodzaj małej tapicerowanej sofy lub sofy, składającej się z dwóch siedzeń dzielących wspólne oparcie, tak aby opiekunowie zwrócili się w przeciwnych kierunkach. Opracowany w połowie XIX wieku, prawdopodobnie we Francji, jest charakterystyczny dla ozdobnych i luksusowych mebli z Drugiego Cesarstwa i zwykle wykorzystuje technologię sprężyn śrubowych w siedzisku. Znany jest również jako dos-à-dos (po francusku „back-to-back”).
Francuskie słowo boudeuse tłumaczy się jako „nadąsane” - być może typowe dla nastroju pary kochanków, którzy zdecydowali się usiąść naprzeciw siebie na tego rodzaju siedzeniach.
-
Sofa Camelback
Prices4Antiques.com
Ten popularny styl to tapicerowana sofa lub sofa z łukowatym oparciem, który unosi się do widocznego punktu pośrodku i podnosi się ponownie na końcach. Sofa Camelback zwykle ma przewijane ramiona i znajduje się głównie w meblach angielskich i amerykańskich. Został opracowany w XVIII wieku.
Style nóg i stóp różnią się w zależności od dokładnego okresu. Nogi Cabriole są typowe dla kawałków Queen Anne i Chippendale, podczas gdy zwężane nogi charakteryzują te w stylu Hepplewhite (z których projektami styl jest często związany), a misternie rzeźbione stopy monopodium często zdobią kawałki Empire.
Ten styl jest czasami opisywany jako sofa „humbak”.
-
Sofa Canapé à Confidante
Christie's
Canapé à Confidante (wymawiane kan-a-pay ah kon-fee-dahnt) to długa sofa z siedziskiem na każdym końcu, skierowanym na zewnątrz pod kątem prostym do głównego siedzenia. Styl został opracowany w XVIII-wiecznej Francji, odzwierciedlając rozwój nowych rodzajów mebli w tym czasie. Jest to charakterystyczne dla stylów Ludwika XV i rokoko, a także odrodzeń tych stylów z połowy XIX wieku. Jest przeznaczony jako miejsce siedzące dla co najmniej trzech osób, podobnie jak niedyskretny , z wyjątkiem tego, że środkowa sekcja jest zwykle znacznie dłuższa niż dwa boczne siedzenia.
-
Sofa z oparciem
Prices4Antiques.com
Jest to rodzaj siedzenia, w którym oparcie składa się z dwóch, trzech lub nawet bardziej wyraźnych ram fotela, więc efekt jest taki, że seria krzeseł ma wspólne siedzenie. Wczesny typ kanapy, został opracowany pod koniec XVII wieku i nadal był popularny aż do XIX wieku z plecami, nogami i stopami odzwierciedlającymi dominujące style tego okresu. Tylne krzesła są zwykle otwarte, ale mogą być tapicerowane. Znany jest również po francusku jako canapé en cabriolet.
Ten styl przeżywa współczesny powrót wśród fanów projektu „zrób to sam”, którzy łączą pokręcone pojedyncze krzesła z ciekawymi oparciami w kanapy.
-
Sofa Chesterfield
Firma aukcyjna Neal / Prices4Antiques.com
Chesterfield to rodzaj głębokiej, całkowicie tapicerowanej sofy z podwiniętymi ramionami o tej samej wysokości co oparcie, które tworzą pojedynczą krzywą. Tradycyjnie wykonany jest z pikowanej, zapinanej na guziki skóry, chociaż można stosować inne tkaniny. Ten styl sofy pierwotnie opierał się na tępych nóżkach ze strzałkami, ale późniejsze modele były bardziej oporne, spoczywając na piłce, kokie lub blokach.
Powstał w Anglii pod koniec XVIII wieku. Legenda głosi, że został nazwany na cześć wyznaczającego trendy hrabiego Chesterfielda, który rzekomo zlecił jeden z nich. Jest to zwykle związane z wiktoriańskimi stylami z połowy XIX wieku, które kwitną wraz z rozwojem technologii sprężyn śrubowych w latach trzydziestych XIX wieku.
Miękka i pulchna sofa Chesterfield - podobnie jak skórzane fotele klubowe i krzesła z oparciem - to mebel, który mówi o wystawnych bibliotekach i salonach dla dżentelmenów.
-
Sofa Davenport
Prices4Antiques.com
W USA Davenport pierwotnie odnosi się do kanciastej sofy, zwykle tapicerowanej, z wysokim oparciem i ramionami. Styl pudełkowy rozwinął się na przełomie XIX i XX wieku i został nazwany na cześć AH Davenport Company z Bostonu (później Irving & Casson i Davenport), firmy znanej również z produkcji mebli zaprojektowanych przez architekta HH Richardsona.
Choć obecnie nieco archaiczny, termin ten stał się ogólny i został zastosowany do niemal każdej sofy lub kanapy na środkowym zachodzie i w stanie Nowy Jork. Był tak popularny, że kiedy opracowano rozkładane sofy, nazwano je „łóżkami Davenport”. Firma Kroehler Company z Naperville, Illinois, jako pierwsza opatentowała sofę z ukrytym materacem i sprężynami w 1909 r., Choć wcześniejsze wersje mogły istnieć.
Davenport odnosi się również do pewnego rodzaju małego, przenośnego angielskiego biurka, a termin ten w dużej mierze odnosi się do stylu biurka w nowoczesnych kategoriach.
-
Sofa Indiscret
Galeria antyków Olde Mobile
Indescret (wymawiane en-des-cray) to rodzaj tapicerowanej kanapy, która może pomieścić trzy osoby. Został opracowany w połowie XIX wieku, prawdopodobnie we Francji, i może przybierać dwie formy.
Wcześniejsza, pochodząca z lat 30. XIX wieku, to okrągła sofa, podzielona na trzy sekcje, które dzielą jeden wysoki tył w środku. Ten drugi, który pojawił się podczas Drugiego Cesarstwa, składa się z trzech połączonych ze sobą foteli w sposób przypominający wiatraczek, tak jak pokazano tutaj. Oba typy są często bogato rzeźbione, z pikowaną tapicerką, która wykorzystuje technologię sprężyn śrubowych, tak bliską wiktoriańskim sercom, jak i stylom mebli.
Ten styl jest czasami trafnie nazywany konwersacyjną sofą i może zostać błędnie zidentyfikowany jako tête-a-tête, która może pomieścić tylko dwie osoby.
-
Leżanka Méridienne lub zasłona
Prices4Antiques.com
Ten typ łóżka dziennego, skrzyżowanie sofy z szezlongiem, charakteryzuje się spadzistym oparciem biegnącym wzdłuż kawałka i łączącym wysoki zagłówek i podnóżek (choć niektóre wersje są otwarte). Nogi mogą mieć różny kształt, ale zagłówek i podnóżek, jeśli są obecne, są zwykle przewijane lub zakrzywione.
Opracowana na początku XIX wieku méridienne (wymawiane jako may-rid-ee-ehn) jest zazwyczaj kojarzona z angielską regencją i późnym Cesarstwem Francuskim, choć jej popularność utrzymywała się w XIX wieku i później.
The récamier to odmiana. Są one również określane jako greckie łóżka dzienne lub omdlenia.
-
Récamier Daybed
Prices4Antiques.com
Récamier (wymawiane ray-cam-ee-ay) to rodzaj lekkiej leżanki, która może pełnić funkcję sofy. Ma zakrzywiony zagłówek i odpowiednio przewijany, ale zwykle krótszy podnóżek. Pierwotnie bez pleców, późniejsze wersje często miały niskie oparcie, czasem pochylone, które biegło albo w całości, albo częściowo w dół, na całej długości.
Opracowany we Francji w latach 90. XIX wieku, został nazwany na cześć madame Récamier, paryskiej gospodyni i twórczyni stylu, leżącej na jednym z portretów w ramce. Jest to charakterystyczne dla francuskiego stylu Directoire / Empire, angielskiej regencji i amerykańskiego stylu federalnego.
The méridienne to styl pokrewny. Są one czasami określane jako greckie leżanki lub omdlenia bardziej ogólnie.
-
Tête-a-Tête Settee
Prices4Antiques.com
Rodzaj kanapy, czyli w zasadzie dwa połączone ze sobą krzesła. Są one połączone w sercowaty kształt, dzięki czemu dwie osoby zajmujące je kierują się w przeciwnych kierunkach, ale są dość blisko i łatwo widzą się z profilu (francuskie zdanie „tête-à-tête” odnosi się do intymnej rozmowy).
Opracowany na początku XIX wieku, tête-a-tête (wymawiane tet-ah-tet) jest zwykle kojarzony z ozdobnymi wiktoriańskimi stylami mebli i często wykorzystuje technologię sprężyn śrubowych opracowaną w latach 30. XIX wieku. Nowoczesne wersje z połowy wieku stworzyli również projektanci Salvador Dali i Edward Wormley.
Czasami nazywani są powiernikami , vis-à-vis (face-to-face) lub kanapa plotkarska, wszystkie nazwy sugerują prywatne rozmowy.
-
Windsor Settee
Jeff R. Bridgman American Antiques / www.JeffBridgman.com
Jest to odmiana krzesła Windsor: długa ławka z oparciem i bokami, która składa się z wielu wrzecion umieszczonych w otworach w podstawie zatopionego, często siodłowego siedzenia. Sofa ta ma zazwyczaj sześć nóg, które są również wkładane w otwory w siedzisku i często są rozstawione i połączone z noszami w kształcie litery „H”; można je obracać, rzeźbić, aby symulować bambus, lub zwężać, aby kończyć stopą prostą lub strzałą. Ramiona mogą mieć kształt litery S, łopatki, zwrotnicy lub litery L.
Wrzecionowate oparcia kanapy są w różnych kształtach, podobnych do tych na krześle (worek, oparcie itp.) Proste niskie oparcia wydają się być szczególnie powszechne. Inną typową odmianą była strzałka w tył, która nie odnosi się do kształtu grzbietu, ale same wrzeciona, które były zwężane i spłaszczane na końcu, aby sugerować strzały.
Kanapy Windsor były często wykonane z różnych rodzajów drewna, dlatego są zwykle malowane - czasem dość misternie, podobnie jak niektóre bardziej wyszukane fotele boczne. Wydają się być przede wszystkim postacią amerykańską, rozwijającą się w latach 50. XVII w. Prawdopodobnie w Filadelfii.
