Obrazy bohaterów / Getty Images
Pewnego razu stworzenie dobrego projektu do obróbki drewna zawsze obejmowało wiele godzin ręcznego szlifowania w celu wygładzenia powierzchni do punktu, w którym można było zastosować bejce i lakiery nawierzchniowe. Większość tej pracy poszła na marne wraz z pojawieniem się przenośnych szlifierek elektrycznych. Przenośne szlifierki taśmowe, szlifierki mimośrodowe i losowe orbity oraz szlifierki oscylacyjne eliminują większość prac ręcznych szlifierskich do tego stopnia, że wielu dzisiejszych amatorskich stolarzy w ogóle nie szlifuje ręcznie.
Ale możesz być zaskoczony, gdy dowiesz się, że najlepsi stolarze nadal postrzegają końcowe szlifowanie ręczne jako niezbędny krok do przygotowania projektu obróbki drewna do ostatecznego wykończenia bejcy i lakieru nawierzchniowego.
Dlaczego ręczne szlifowanie jest konieczne
Biorąc pod uwagę, że możesz zamontować przenośną szlifierkę z najlepszymi papierami ściernymi o ziarnistości, możesz pomyśleć, że te narzędzia mogą osiągnąć idealną gładkość. Jednak praktycznie wszystkie szlifierki z wykończeniem mechanicznym działają poprzez przesuwanie podkładki w jakiejś formie ruchu orbitalnego lub oscylacyjnego, a ten ruch powoduje zeskrobywanie materiałów ściernych po ziarnie drewna - nie równolegle do ziarna, jak to ma miejsce podczas ręcznego szlifowania. Chociaż na początku mogą nie być widoczne, drobne zadrapania są nieuniknionym rezultatem szlifowania drewna za pomocą elektronarzędzi, a te zadrapania zatrzymają plamę i zabrudzą powierzchnię drewna po nałożeniu powłok wykończeniowych.
Natomiast drobny element do obróbki drewna, który zostanie dobrze wyszlifowany ręcznie, pozwoli słojemu lśnić w całej okazałości.
Rodzaje papieru ściernego
Istnieje wiele rodzajów papieru ściernego i materiałów ściernych, ale do ręcznego szlifowania końcowego najczęściej wybierane są:
- Tlenek glinu: ten papier ścierny wykorzystuje sztuczne cząstki jako materiał ścierny związany z elastycznym papierem lub podłożem z tkaniny. Papier ścierny z tlenku glinu ma znajomy brązowy lub żółto-brązowy kolor. Materiały ścierne pękają podczas użytkowania, odsłaniając świeże powierzchnie cięcia w miarę postępu pracy. Papier z tlenku glinu jest stosunkowo trwały w porównaniu do innych papierów ściernych. Większość stolarzy ma pod ręką dobry zapas papieru ściernego z tlenku glinu o ziarnistości 120, 150, 180 i 220, do ostatecznego szlifowania gołego drewna. Do wygładzania powłok nawierzchniowych między warstwami stosuje się papiery o ziarnistości 360 lub 400. Granat: jest to naturalny papier ścierny, w którym ścierniwo wykorzystuje oryginalne cząstki mineralne. Papier ścierny z granatu ma zazwyczaj kolor czerwonawy lub czerwono-brązowy. Jest to skuteczny papier ścierny, ponieważ cząsteczki kruszywa pękają podczas użytkowania, odsłaniając świeże krawędzie tnące w miarę postępu pracy. Cząsteczki nie przylegają jednak szczególnie dobrze do podłoża, a papiery ścierne z granatu nie wytrzymują tak długo, jak tlenek glinu. Papier ścierny z granatu jest jednak tańszy niż papier ścierny z tlenku glinu. Papier do granatów jest powszechnie używany do szlifowania surowego drewna, ale nie działa szczególnie dobrze do szlifowania między warstwami lakieru lub farby. Węglik krzemu: to kolejny sztuczny materiał ścierny, ten o charakterystycznym ciemnoszarym lub niebiesko-czarnym kolorze. Często jest sprzedawany jako mokro-suchy papier ścierny, ponieważ podłoże jest tkaniną wodoodporną. Papier ścierny z węglika krzemu jest rzadko używany do szlifowania gołego drewna, ale często jest używany do szlifowania na sucho między warstwami wykończenia górnego i może być stosowany do szlifowania na mokro końcowej powłoki nawierzchniowej w celu uzyskania bardzo gładkiego wykończenia na wysoki połysk. Do tej pracy użyj papieru o ziarnistości 320 lub 400.
Techniki szlifowania ręcznego
Dla dzisiejszego stolarza szlifowanie ręczne rozpoczyna się w punkcie, w którym szlifowanie mechaniczne maksymalnie wygładziło projekt. W przypadku dużych gładkich powierzchni końcowe ręczne szlifowanie może obejmować jedno lub dwa przejścia papierem o ziarnistości 180 i 220, mające głównie na celu usunięcie drobnych zadrapań pozostawionych przez szlifierkę mechaniczną. Jednak projekty obróbki drewna ze skomplikowanymi krzywiznami mogą mieć powierzchnie, które nie są odpowiednio wygładzone, nawet przy użyciu najmniejszych detali. W tym przypadku konieczne może być ręczne ręczne szlifowanie papierem ściernym o ziarnistości 120, 150, 180 i 220, aby uzyskać pełną gładkość.
Ręczne szlifowanie należy zawsze wykonywać ruchem do przodu i do tyłu, który jest równoległy do usłojenia drewna, a nie w poprzek. Pomiędzy przeszlifowaniami powierzchnie należy przetrzeć czystą ściereczką lub ściereczką zwilżoną alkoholem mineralnym. Spowoduje to usunięcie pyłu szlifierskiego i utrzymanie czystych porów drewna, dzięki czemu późniejsze szlifowanie będzie skuteczne.
Bloki szlifierskie
Do szlifowania ręcznego najlepiej używać bloków szlifierskich, aby papier ścierny pozostawał w stałym kontakcie z powierzchniami drewna. Do szlifowania płaskich powierzchni wystarczy płaski blok. Możesz owinąć papier ścierny wokół skrawków dywanu, kołków o różnych rozmiarach, izolatorów z pianki lub innych prowizorycznych przedmiotów, aby dopasować papier ścierny do różnych kształtów dopasowanych do konturów elementu do obróbki drewna. Możesz również przeszlifować, składając papier i naciskając ręcznie. Staraj się unikać matowienia lub zaokrąglania krawędzi dekoracyjnych konturów podczas szlifowania.
Po zakończeniu szlifowania drewno powinno być jedwabiste w dotyku. Przed przejściem do bejcowania i lakierowania nawierzchniowego należy ponownie wytrzeć drewno do czysta.
Wskazówka
Przed szlifowaniem ziarna końcowego przesuń palcami wzdłuż krawędzi. Powinieneś zauważyć, że jeden kierunek wydaje się gładszy niż drugi kierunek. Szlifowanie w kierunku gładkim zapewni lepsze wyniki.
Szlifowanie między warstwami wykończeniowymi
Najbardziej doświadczeni stolarze nakładają dwie lub nawet trzy warstwy lakieru lub oleju na projekt obróbki drewna. Pomiędzy warstwami powierzchnie należy delikatnie przeszlifować papierem ściernym z węglika krzemu o ziarnistości 320 lub 400. Przetrzyj powierzchnie przed nałożeniem kolejnej warstwy.
Aby uzyskać najlepsze wykończenie, niektórzy stolarze podejmują ostatni etap szlifowania na mokro końcowej wysuszonej powłoki nawierzchniowej papierem ściernym na mokro i suchym węgliku krzemu. Użyj spirytusu mineralnego lub wody jako środka poślizgowego i po zakończeniu całkowicie wytrzyj powierzchnię. Ostateczne polerowanie włókninowym podkładem syntetycznym nada powierzchni jednolity połysk.
Dolna linia
Aby naprawdę profesjonalnie wyglądać w projektach stolarskich, zawsze należy ręcznie szlifować przed przejściem do barwienia i wykańczania. Wysiłek wyraźnie pokaże w jakości ukończonej pracy.
