Kąpiel

Jak przeprowadzić etiopską ceremonię kawy

Spisu treści:

Anonim

Westend61 / Getty Images

Etiopska ceremonia picia kawy jest ważną częścią kultury Etiopii. Polega na prażeniu ziaren kawy i przygotowaniu przegotowanej kawy w naczyniu podobnym do ibrików używanych do parzenia kawy po turecku.

Znaczenie kulturowe

W niektórych częściach Etiopii kobieta w domu (lub młodsza kobieta w gospodarstwie domowym) trzy razy dziennie wykonuje trzy- lub trzygodzinną ceremonię kawy (raz rano, raz w południe i raz wieczorem). Zwyczajowo kobiety wykonują ceremonię, witając gości w domu i podczas uroczystości.

Ceremonia picia kawy jest uważana za najważniejszą okazję towarzyską w wielu wioskach, a zaproszenie na ceremonię picia kawy jest oznaką szacunku i przyjaźni. Goście podczas ceremonii mogą omawiać takie tematy, jak polityka, społeczność i plotki. Istnieje również wiele pochwał dla wykonawcy ceremonii i produkowanych przez nią naparów.

Bez względu na porę dnia, okazję (lub jej brak) i zaproszonych gości ceremonia zwykle przebiega w innym formacie, z pewnymi odmianami.

Oprócz czystej socjalizacji ceremonia picia kawy odgrywa także duchową rolę w Etiopii, która podkreśla znaczenie etiopskiej kultury kawy. Kawa ma długą historię związaną z islamem i mówi się, że dzięki jej duchowym właściwościom podczas trzech rund ceremonii kawy następuje przemiana ducha.

Ceremonia Kawy

Długa ceremonia picia kawy w Etiopii polega na przetwarzaniu surowych, niemytych ziaren kawy w gotowe filiżanki kawy. Zaczyna się od przygotowania sali do rytuału.

Po pierwsze, kobieta, która wykonuje ceremonię, rozprowadza świeże, aromatyczne trawy i kwiaty na podłodze. Zaczyna palić kadzidło, aby odeprzeć złe duchy i nadal pali kadzidło przez całą ceremonię. Wypełnia wodą czarną glinianą kawiarkę o okrągłym dnie (znaną jako jebena ) wodą i kładzie ją na gorących węglach.

Następnie gospodyni bierze garść zielonych ziaren kawy i ostrożnie myje je w rozgrzanej, długiej rączce, podobnej do woka. Trzymając patelnię nad rozgrzanymi węglami lub małym ogniem, porusza się i strząsa łupiny i resztki z ziaren, aż będą czyste.

Gdy ziarna są czyste, powoli piecze je na patelni, którą kiedyś myła. Podczas pieczenia utrzymuje pieczeń tak równo, jak to możliwe, potrząsając fasolą (tak, jakby ktoś wstrząsnął staromodnym popcornem) lub ciągle je mieszając. Pieczenie można przerwać, gdy ziarna są średnio brązowe, lub można je kontynuować, aż zaczernią i zaczną migotać olejkami eterycznymi. Aromat palonej kawy jest mocny i jest uważany za ważny aspekt ceremonii.

Po tym, jak gospodyni upieka fasolę, zmielą ją. Używa narzędzia podobnego do moździerza i tłuczka. „Moździerz” to mała, ciężka drewniana miska zwana mukechą (wymawiany moo-key-cha), a „tłuczek” to drewniany lub metalowy cylinder o tępym końcu, zwany zenezeną . Za pomocą tych narzędzi miażdży ziarna na grubej ziemi.

Do czasu zmielenia ziaren woda w jebenie jest zwykle gotowa na kawę. Wykonawca zdejmuje słomkową pokrywkę z dzbanka i dodaje świeżo zmieloną kawę. Mieszaninę doprowadza się do wrzenia i usuwa z ciepła.

W tym momencie kawa jest gotowa do podania. Taca z bardzo małymi, bez uchwytów filiżankami ceramicznymi lub szklanymi jest ułożona tak, aby kubki znajdowały się bardzo blisko siebie. Wykonawca ceremonii nalewa kawę jednym strumieniem z wysokości około stopy nad filiżankami, idealnie napełniając każdą filiżankę jednakowo, nie przerywając strumienia kawy. Pozostałości kawy pozostają w dzbanku. Ta technika zapobiega przedostawaniu się grubych fusów do filiżanek kawy.

W niektórych przypadkach najmłodsze dziecko może podać najstarszemu gościowi pierwszą filiżankę kawy. Następnie wykonawca służy wszystkim innym.

Goście mogą dodać cukier, jeśli chcą. Mleko zazwyczaj nie jest oferowane. Po dodaniu cukru goście bunna tetu („piją kawę”), a następnie chwalą gospodynię za jej umiejętności parzenia kawy i kawę za jej smak.

Po pierwszej rundzie kawy są zwykle dwie dodatkowe porcje. Trzy porcje są znane jako abol , tona i baraka . Każda porcja jest stopniowo słabsza niż pierwsza. Mówi się, że każdy kielich przemienia ducha, a trzecią porcję uważa się za błogosławieństwo dla tych, którzy go piją.

Wariacje

Procedura opisana powyżej jest powszechna w Etiopii. Istnieją jednak pewne odmiany. Są to najczęstsze: Gdy kawa zaczyna pękać podczas prażenia, gospodyni może dodać kardamon, cynamon i goździki do mieszanki. Restauracje (zwłaszcza te na Zachodzie) mogą używać elektrycznej młynka, aby przyspieszyć proces mielenia. Chociaż kawa jest zazwyczaj niefiltrowana, niektóre hostessy mogą ją przefiltrować przez sito o drobnych oczkach, aby usunąć fusy. Na wsi kawę można podawać z solą zamiast cukru. W niektórych regionach Etiopii do naparu można dodać masło lub miód. Kawa może towarzyszyć przekąskom z palonego jęczmienia, orzeszków ziemnych, popcornu lub wiśni kawowych.