Kąpiel

Jak leczyć niewłaściwe wspomnienia u kotów

Spisu treści:

Anonim

Cyndi Monaghan / Getty Images

Koty, w przeciwieństwie do psów, są wymagające i mniej chętne do zadowolenia swoich właścicieli. Kot prawdopodobnie nie przyjdzie, kiedy zostanie zawołany, i rzadko odpowie nawet na swoje imię. I chociaż rzadka zapomniana wycieczka do kuwety lub miski z jedzeniem nie powinna być powodem do niepokoju, gdy kot wydaje się niezwykle zdezorientowany, zdezorientowany lub nieskoordynowany, wizyta u weterynarza jest uzasadniona. Może cierpieć na ostrą chorobę, zaburzenie napadowe lub być narażona na toksynę środowiskową, powodując chwilowe utratę normalnego zachowania. Każde nienormalne zachowanie, które trwa dłużej niż 24 godziny lub kilka razy w tygodniu, może być wynikiem poważnego problemu zdrowotnego. Anomalię neurologiczną może zdiagnozować tylko weterynarz.

Co to jest niewłaściwe mentowanie?

Niewłaściwe wspomnienie u kotów odnosi się do szeregu zaburzeń, które mogą prowadzić do zaburzeń funkcjonowania poznawczego. Ten rodzaj nieprawidłowego działania mózgu może powodować utratę pamięci, brak koordynacji i podstawowe nieprawidłowości w codziennym życiu kota. Czasami problemy te są małe i ostre, spowodowane tymczasowym urazem lub stanem zapalnym. A czasem zaburzenia mózgu mogą być poważne, co powoduje pogorszenie jakości życia. Ocena objawów i omówienie swoich obaw z weterynarzem to pierwsze kroki w diagnozowaniu i leczeniu zaburzeń mentalnych u kotów.

Oznaki niewłaściwej mentacji

Koty uczą się poprzez zapamiętywanie. Ale kotek, który doznał urazu głowy we wczesnym okresie życia, mógł uszkodzić część mózgu, która wpływa na pamięć krótkotrwałą. Urazowe uszkodzenie mózgu może powodować trudności w zapamiętywaniu położenia misek na żywność lub kuwet. Może również wyjaśniać niestabilny chód, brak koordynacji i problemy z równowagą. Urazowe obrażenia mogą również powodować zahamowanie wzrostu. Tak więc nowe zwierzę, które wydaje się być z mniejszej strony ze względu na swój wiek i rasę, lub kociątko, które nie rośnie, mogło wcześniej ulec kontuzji. Zaburzenia drgawkowe mogą również powodować dezorientację, tempo i splątanie tuż po epizodzie. A starość może prowadzić do starości, przedstawiającej się jako zapomnienie, lęk i nieskoordynowane zachowanie. Gdy był wielokrotnie obserwowany, można to pomylić z powodu poważniejszego uszkodzenia mózgu. Niektóre infekcje (np. Zakaźne zapalenie otrzewnej u kotów) powodują uszkodzenie części mózgu, która kontroluje równowagę i chodzenie. Dotknięte kocięta wykazują poważne problemy z chodzeniem, ale w przeciwnym razie mogą prowadzić normalne i szczęśliwe życie.

Erich Schmidt / Getty Images

Przyczyny

Dyskutuje się, czy kot może cierpieć na chorobę psychiczną. Jeśli zachowanie twojego kota wydaje się złe, może być chore lub mieć poważniejszy problem z układem nerwowym. „Powolność” może być wynikiem uszkodzenia mózgu z powodu obrażeń, infekcji, toksyn środowiskowych, zaburzeń napadowych, mutacji genetycznych, a nawet dysfunkcji poznawczych u starszych kotów. W przypadku uszkodzenia mózgu lub infekcji funkcjonujący kot jest szczęśliwym kotem. Jeśli niepowodzenia nie przeszkadzają codziennym funkcjom Twoich kotów, niewiele musisz z tym zrobić. Ale zaburzenie napadowe może wynikać z wcześniejszego uszkodzenia mózgu, a mutacje genetyczne mogą również powodować drgawki u kotów, szczególnie u odmian czystej krwi. Uzyskaj dokładną diagnozę, abyś mógł podjąć odpowiednie środki, aby zapobiec dalszym napadom i uszkodzeniom neurologicznym.

Zaburzenia poznawcze (lub otępienie kotów) występują najczęściej u kotów w wieku powyżej 9 lat. Jeśli adoptujesz starszego kota i czujesz, że jego osobowość jest „zła”, może to oznaczać, że cierpi na starość. Oprócz ogólnego nieskoordynowanego zachowania, koty z demencją mogą również wykazywać niepotrzebną agresję i mogą wykazywać nietrzymanie moczu.

Informacje dla twojego weterynarza

Zanim zabierzesz kota do weterynarza, zanotuj swoje spostrzeżenia: Czy Fluffy zapomniał o lokalizacji swojego pokarmu? Jeśli tak, ile razy? I czy stało się to po zauważalnej traumie lub innym podżegającym wydarzeniu? Upewnij się, że ujawniasz wiek swojego kota, wszelkie istniejące wcześniej problemy zdrowotne i zapisujesz nazwy wszelkich domowych chemikaliów lub toksyn, na które mógł być narażony. Szczegółowe opisanie, kiedy wystąpił problem i nasilenie objawów, doprowadzi weterynarza do odpowiednich badań przesiewowych i określi, czy konieczne jest wykonanie tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego lub badań krwi, czy też należy zastosować natychmiastowe leczenie wspomagające.

Gary Ombler / Getty Images

Diagnoza

W gabinecie weterynarza każde potencjalne uszkodzenie mózgu jest traktowane jako nagły przypadek, szczególnie jeśli było wynikiem urazu głowy. Oprócz stabilizacji twojego zwierzaka, weterynarz przeprowadzi badanie, szczególnie pod kątem układu neurologicznego twojego kota. Weterynarz może ustalić, że konieczne jest badanie MRI lub CT. W przypadku narażenia na toksyny środowiskowe - w szczególności spożycie ołowiu (które może powodować mnóstwo problemów neurologicznych) - weterynarz wykona badanie krwi. Jeśli u kota występuje zaburzenie napadowe, zaleca się również badanie krwi w celu wykluczenia / wykluczenia metabolicznych przyczyn napadów. Skany MRI wykonywane są w celu wykluczenia stanów zapalnych lub nowotworów. Ciężkie przypadki napadów wymagają EEG do pomiaru aktywności elektrycznej w mózgu kota. W przypadku otępienia kotów weterynarz omówi pełną historię zdrowotną kota i, jeśli to konieczne, wykona badania krwi, aby wykluczyć inne choroby, takie jak choroba wątroby lub nerek.

Leczenie

Każdy kot, który doznał potencjalnego urazu głowy, musi zostać zbadany przez lekarza weterynarii. Weterynarz najpierw ustabilizuje rannego kotka za pomocą płynów IV i tlenu. Jednak pełne odzyskanie nie zawsze jest gwarantowane. Po urazie Twój kot może zachowywać się inaczej, tracić ostrą laserowo koordynację lub zmieniać osobowość. Jeśli tak się stanie, najlepsze, co możesz zrobić, to zapewnić kochające i wspierające środowisko, zmniejszyć stresory i wyeliminować nieprzewidziane zdarzenia w jak największym stopniu. Przestrzegaj ograniczeń swojego kota i zapewnij odpowiedni styl życia. Twój weterynarz jest doskonałym źródłem opcji.

Koty narażone na toksyny środowiskowe również muszą zostać zbadane przez weterynarza, ponieważ stopień narażenia może być śmiertelny. Leczenie przez weterynarza może obejmować wywoływanie wymiotów, karmienie kota węglem w celu wchłonięcia toksyny, podawanie płynów dożylnych i leków oraz czas przetwarzania toksyny. Jeśli twój kot całkowicie wyzdrowiał, wszelkie objawy neurologiczne powinny ostatecznie ustąpić.

W przypadku zaburzeń napadowych (wywołanych warunkami genetycznymi lub innymi) weterynarz przepisuje leki w celu opanowania napadów. Większość kotów prowadzi szczęśliwe i zdrowe życie, a wszelkie zaburzenia temperamentu po napadzie powinny zostać złagodzone.

Obecnie nie ma lekarstwa na demencję kotów. Utrzymanie dobrej rutyny, zapewnienie możliwości ćwiczeń i karmienie kota karmą wysokiej jakości pomoże leczyć dalszy spadek. Suplementy takie jak kwasy tłuszczowe omega-3, SAMe i melatonina mogą poprawić funkcję mózgu u starszych kotów, a aromaterapia olejkami eterycznymi może złagodzić lęk. Jednak niektóre oleje mogą być toksyczne dla kotów, dlatego przed wystawieniem kota na działanie tych produktów należy zasięgnąć porady lekarza weterynarii.

Zapobieganie

Chociaż nie możesz wyeliminować wszystkich szans, że Twój kot odniesie obrażenia, które mogą doprowadzić do uszkodzenia mózgu, możesz zrobić wszystko, aby chronić kota przed wypadkami i zapewnić prawidłowe zdrowie mózgu w latach rozwojowych. Wczesne odżywianie ma duży wpływ na rozwój kotka, więc karm go kociakiem wysokiej jakości. Zapewnij też swojemu kotkowi możliwości ćwiczenia i doskonalenia swoich umiejętności, aby zapewnić lepszą koordynację na drodze. I, oczywiście, każdy kot potrzebuje socjalizacji w celu ustalenia zachowań, które działają dobrze w ramach udomowienia.

Jeśli podejrzewasz, że zwierzę jest chore, natychmiast zadzwoń do weterynarza. W przypadku pytań związanych ze zdrowiem należy zawsze skonsultować się z weterynarzem, ponieważ zbadał zwierzę, zna historię zdrowia zwierzęcia i może wydać najlepsze zalecenia dla Twojego zwierzaka.