Wspólne pasożyty psów - ilustracja.
Ilustracja: Hugo Lin. © Świerk, 2018
W pewnym momencie życia wiele zwierząt domowych odczuwa dyskomfort spowodowany przez pasożyty, takie jak pchły, kleszcze lub glisty. Podczas gdy pchły i kleszcze czasami mogą być łatwe do wykrycia i zidentyfikowania przez rodziców psów, nie zawsze tak jest, a wewnętrzne pasożyty mogą być obecne u twojego psa, nie zdając sobie z tego sprawy. Te pasożyty mogą być wyjątkowo drażniące dla zwierząt domowych i mogą powodować poważne problemy zdrowotne, a nawet powodować choroby. Nowoczesne leki znacznie ułatwiają leczenie, kontrolę i zapobieganie wielu pasożytom.
Niektóre pasożyty są również odzwierzęce, co oznacza chorobę lub pasożyta, który może być przenoszony ze zwierząt na ludzi. Każdy rodzic psa musi wiedzieć o powszechnych pasożytach oraz o tym, jak zapobiegać powodowaniu poważnych problemów zdrowotnych zarówno dla czworonożnych, jak i dwunożnych członków rodziny.
Jakie są pasożyty u psów?
Centrum kontroli chorób definiuje pasożyta jako „organizm, który żyje na lub w organizmie żywiciela i otrzymuje pokarm od lub na koszt gospodarza”.
Istnieją dwie główne kategorie pasożytów u psów, o których rodzice powinni wiedzieć: pasożyty wewnętrzne i pasożyty zewnętrzne.
Wewnętrzne pasożyty, takie jak nicienie, glisty i tasiemce żyją w ciele zwierzęcia, mogą być przenoszone na różne sposoby i mogą wpływać na wiele narządów. Zewnętrzne pasożyty, takie jak pchły i kleszcze, żyją na ciele żywiciela i powodują infestację.
Objawy pasożytów u psów
Objawy pasożytów mogą się różnić w zależności od rodzaju pasożyta, miejsca jego życia i ciężkości porażenia. Większość pasożytów jelitowych nie wykazuje objawów, dopóki infekcja nie stanie się ciężka. Pasożyty mogą powodować objawy, od łagodnego dyskomfortu i sporadycznego luźnego stolca, po poważne problemy, takie jak niedokrwistość, choroby skóry, wtórne infekcje, trudności w oddychaniu i niedożywienie, dlatego tak ważne jest zapobieganie infestacjom, a jeśli tak się dzieje, leczenie twoje zwierzę szybko.
Profilaktyka i regularne badania kału są pomocne, aby złapać infestację we wczesnych stadiach. Badanie kału pozwala lekarzowi weterynarii zdiagnozować pasożyty jelitowe, szukając mikroskopijnych jaj lub zarodników w kale twojego zwierzaka.
Objawy zewnętrznego pasożyta
- Nadmierne drapanie Nadmierne żucie Skóra czerwona i zaogniona Utrata włosów Skorupa i przebarwienia skóry Suchy płaszcz Łagodny wygląd na futrze Duże ilości czarnego gruzu w uszach Pchły lub brud pcheł Zachowanie nieustające
Wewnętrzne objawy pasożyta
- Biegunka, z krwią lub bez śluzu Wymioty Utrata masy ciała Utrata apetytu Zniekształcenie brzucha (wygląd w kształcie garnka) Zmniejszenie aktywności Skurcze Robaki lub segmenty (tasiemce) widoczne w kale Kaszel Trudności w oddychaniu
Jak psy dostają pasożyty?
Istnieje wiele sposobów na zarażenie pasożytów przez psy. Pchły są zazwyczaj chwytane przez inne zarażone zwierzęta, jednak mogą również przeskakiwać przez drzwi i okna i być wprowadzane do domu na nogawkach spodni. Kleszcze są łapane podczas podróży przez krzaki i wysoką trawę. Pasożyty jelitowe są zwykle przenoszone, gdy zwierzę spożywa jaja lub zarodniki w zanieczyszczonej glebie, wodzie lub żywności. Szczenięta mogą zarażać pasożyta od matek, zarówno w macicy, jak i podczas karmienia. Tasiemce mogą zarażać się psami, gdy jedzą zainfekowaną pchłę. Heartworm zostaje zarażony przez ugryzienie zainfekowanego komara.
Diagnoza i leczenie pasożytów u psów
W ciężkich przypadkach wewnętrznych i zewnętrznych pasożytów może wystąpić odwodnienie, niedokrwistość i wtórne infekcje, a lekarz weterynarii będzie leczył w razie potrzeby wraz z lekami w celu zabicia pasożytów.
-
Pchły
Szczegółowa ilustracja pchły.
Robert Hooke / Wikimedia Commons
Pchły mogą sprawić, że życie Twojego zwierzaka będzie nieszczęśliwe. Pchły przechodzą przez kilka różnych etapów życia, w których szkodniki przekształcają się z jaj w larwy, następnie w poczwarki, a następnie w ostatecznie rozmnażające się, ssące krew dorosłych.
Pchły mogą powodować alergiczne pchły zapalenie skóry ze swędzeniem i infekcjami skóry. Pchły są również nosicielami jaj tasiemca, a Twój pies może zostać zarażony tasiemcem po zjedzeniu pcheł. Duża plaga pcheł może również prowadzić do anemii. Podczas gdy pchły psów i kotów nie preferują ludzi, możliwe są ukąszenia pcheł u dwunogich członków rodziny.
-
Kleszcze
Kleszcz jelenia, Ixodes scapularis, na paznokciu.
Lauree Feldman / Getty Images
Kleszcze mogą przyczepiać się zarówno do psów, jak i do ludzi. Podczas gdy w obszarach narażonych na kleszcze możesz nosić odzież ochronną, Twój pies jest narażony. Wczesne wykrywanie i usuwanie kleszczy jest ważne, ponieważ kleszcze potrzebują czasu na przeniesienie chorób przenoszonych przez kleszcze na swoich gospodarzy. Choroby przenoszone przez kleszcze na psy obejmują boreliozę, gorączkę plamistą w Górach Skalistych, anaplazmozę, babeszjozę, bartonellozę i erlichiozę. Niektóre gatunki kleszczy mogą również powodować paraliż kleszczy, co spowoduje, że pies zostanie sparaliżowany, zwykle zaczynając od tyłu i wspinając się w kierunku głowy. Może to być śmiertelne, jeśli mięśnie kontrolujące oddychanie zostaną sparaliżowane, ale paraliż zniknie, dopóki kleszcz będzie można znaleźć i usunąć.
-
Roztocza uszu
Kontrola słuchu
Isa Foltin / Contributor / Getty Images
Roztocza są mikroskopijnymi roztoczami, które infekują uszy psa, gdzie rozmnażają się i powodują gęsty czarny gruz i dyskomfort. Roztocza są wysoce zaraźliwe, a zwierzęta zarażane są przez bezpośredni kontakt z innym zarażonym zwierzęciem.
Twój pies może wykazywać drżenie głowy, drapanie się w uszach oraz chrupiące lub woskowe wydzieliny, które wyglądają jak fusy z kawy. Twój lekarz weterynarii może zdiagnozować roztocza ucha za pomocą badania i spojrzenia na próbkę resztek ucha pod mikroskopem. Leczenie roztoczy może wymagać jednego lub więcej powtarzanych zabiegów. Roztocza nie zarażają ludzi.
-
Tęgoryjec
Ancylostoma caninum, rodzaj nicienia, przyczepiony do błony śluzowej jelit. Zdjęcie nr 5205, CDC.
Obraz zdrowia publicznego CDC Librabry / Wikimedia Commons
Hookworms to małe, cienkie robaki o długości mniejszej niż cal. Te pasożyty jelitowe są powszechne u psów. Istnieją trzy gatunki owsików, które atakują psy. Niektóre mogą również wpływać na ludzi migrujących przez skórę.
Psy chwytają nicienie, połykając larwy, które zbierają ze środowiska, jedząc inne zarażone zwierzęta, takie jak karaluchy i szczenięta, z mleka matki. Objawy obejmują biegunkę, utratę apetytu, niedokrwistość, utratę masy ciała lub brak przybierania na wadze.
Lekarz weterynarii może sprawdzić, czy w stolcu nie ma nicienia. Leczenie obejmuje leki odrobaczające, które należy wielokrotnie stosować, aby wyeliminować dojrzewające larwy. Regularne odrobaczanie pomoże zapobiec nawrotom.
-
Whipworm
Jajko Whipworm.
Joel Mills / Wikimedia Commons
Whipworms to pasożyty jelitowe ( Trichuris ), które są stosunkowo częste u psów i czasami spotykane u kotów. Te małe robaki mają cienki, przypominający bicz przód i grubszy tył. Przywiązują się do ścian jelita grubego, żywiąc się krwią.
Psy zbierają jaja bicze przenoszone przez kał w otoczeniu. Lekka infekcja nie ma objawów. Cięższe zakażenie może spowodować utratę masy ciała, biegunkę lub niedokrwistość. Lekarz weterynarii może wykryć jaja pod mikroskopem podczas badania kału.
Whipworms są odporne na wiele zwykłych leków przeciwrobaczych, dlatego zwykle stosuje się inne leki. Utrzymywanie środowiska w czystości od kału jest najlepszym sposobem zapobiegania, ponieważ jaja robaków potrzebują tygodni, aby stać się zakaźnym.
-
Roundworms
Dorosłe nicienie robaków Toxocara canis dorosłe nicienie.
Alan R, Walker / Wikimedia Commons
Glisty, w tym Toxocara Canis i Toxascara leonina , są pasożytami jelitowymi u psów. Absorbują składniki odżywcze z pożywienia, które pies je, co powoduje, że pies jest mniej dostępny. Zakażenie może wystąpić po spożyciu jaj zrzuconych do kału lub z larw przenoszonych w czasie ciąży lub w mleku matki.
Pies może wykazywać wymioty, letarg, utratę masy ciała, biegunkę i brzuch. Lekarz weterynarii może wykryć glisty w kale. Można stosować leki na odrobaczanie, z szeregiem zabiegów, aby usunąć robaki obłe w miarę dojrzewania. Potrzebny jest regularny protokół odrobaczania, aby zapobiec ponownemu zakażeniu.
Glisty mogą być przenoszone na ludzi. Powodują stany zapalne i mogą migrować do różnych tkanek i narządów.
-
Tasiemce
Wyciąg z jelita psa podczas operacji (znaleziony „przypadkiem”, nie ma nic wspólnego z przyczyną operacji). Taenia zaraża psy i koty, nawiasem mówiąc, łagodne. Jego cykl przebiega przez pchły. (Tłumaczenie z oryginalnego ks.).
Fourrure / Flickr.com
Tasiemce są płaskimi pasożytniczymi pasożytami żyjącymi w jelitach. Na szczęście rzadko powodują poważne choroby. Dipylidium caninum jest najczęstszy wśród psów, ale są też inne gatunki. Zwykle są przenoszone przez pchły, ale niektóre gatunki mogą być przenoszone przez jedzenie surowego mięsa.
Tasiemce mogą powodować podrażnienie wokół odbytu z powodu zrzucania segmentów robaka. Szczeniak może przesuwać się po podłodze lub lizać okolicę. Zarażenie może prowadzić do złego odżywiania się psa, a nawet zablokowania jelit w ciężkich przypadkach.
Lekarz weterynarii może zdiagnozować tasiemce poprzez badanie kału i badanie włosów wokół odbytu. Potrzebne są leki, aby usunąć infekcję, w połączeniu z dobrą kontrolą pcheł i powstrzymaniem psa przed zjedzeniem martwej ofiary.
-
Dżdżownice
Bluering media / Getty Images
Dirofilaria wywoływana jest przez dużego pasożyta glisty, który żyje głównie w naczyniach krwionośnych płuc i sercu. Jest przenoszony przez komary. Chociaż dżdżownica występuje najczęściej w stanach południowych, zaobserwowano ją w każdym stanie.
Twój weterynarz zwykle testuje obecność robaczycy serca podczas corocznego przeglądu twojego psa. Pies z inwazją dirofilariozy może początkowo nie wykazywać żadnych objawów, ale w miarę postępu może być śmiertelny. Psy mogą rozwinąć kaszel (w tym odkrztuszanie krwi), wyczerpać się ćwiczeniami, zemdleć i mieć poważną utratę wagi.
Gdy pies zostanie zarażony dżdżownicą, konieczne jest wielokrotne wstrzyknięcie leku przez kilka miesięcy, aby zabić pasożyta. Pies będzie potrzebował pełnego odpoczynku w okresie leczenia, aby zapobiec niebezpiecznym powikłaniom umierających robaków.
Na szczęście chorobie sercowej łatwo jest zapobiec. Istnieje dowolna liczba sprawdzonych, bezpiecznych środków zapobiegawczych, które są stosowane w celu zapobiegania dżdżownicom i kilku pasożytom jelitowym, gdy są podawane co miesiąc.
Jeśli komar ugryzie zarażonego psa, pasożyt może następnie wytwarzać larwy wewnątrz komara i chociaż jest to rzadkie, mogą zostać przeniesione na ludzi. U ludzi pasożyt najczęściej powoduje zmiany w płucach. Zapobieganie chorobie u twoich zwierząt również może cię chronić.
Jak zapobiegać pasożytom u psów
- Coroczne wizyty weterynaryjne: profilaktyka i regularne badania kału są pomocne, aby złapać infestację we wczesnych stadiach. Trzymaj swojego zwierzaka przez cały rok w zapobieganiu pchłom / kleszczom / robaczycy serca: Zapytaj weterynarza, które pasożyty stanowią problem w twojej okolicy. Istnieją części kraju, w których niektóre pasożyty wewnętrzne są mniej zagrożone, a inne w których konieczne jest zapobieganie przez cały rok. Twój lekarz weterynarii będzie w stanie powiedzieć ci, na co zwrócić uwagę, w zależności od położenia geograficznego, w jaki sposób te pasożyty mogą zostać przeniesione na twoje zwierzę domowe i przepisać najbardziej odpowiednie produkty zapobiegawcze. Posprzątaj po swoim psie: niezwłocznie podnieś kał psa, aby zmniejszyć ryzyko zanieczyszczenia środowiska. Chroń ręce podczas czyszczenia kału, a następnie umyj ręce.
