Niezbędne informacje na temat utrzymywania dużych dusicieli

Skeeze / Pixababy

Węże zwężające się, powszechnie zwane „boidami” (członkami rodziny taksonomicznej Boidae ), są różnorodną grupą węży. Niektóre odmiany są popularne jako zwierzęta domowe i chociaż niektóre z nich mogą być w porządku dla początkujących właścicieli węży, niektóre nie.

Węże te mają wspólną cechę zabijania ofiary przez uduszenie, ale istnieją znaczne różnice w środowisku, historii naturalnej i wymaganiach dotyczących opieki. Podczas gdy terminy boa i python często kojarzą się z dużymi wężami-zabójcami, nie jest to cały obraz.

Nazwy: Pyton kulowy ( Python regius ) Ogoniasty pyton lub boa dusiciel ( boa dusiciel lub boa dusiciel ); Pyton birmański ( Python bivittatus ) Pyton siatkowy ( Python reticulatus ) i inne Rozmiar: od 15 do 20 stóp długości (lub więcej) i ważący około 200 funtów Długość życia: W zależności od rasy może żyć do 50 lat

Zachowanie i temperament wężących się węży

W tej grupie są duże i potencjalnie niebezpieczne węże, ale mniejsi, potulni członkowie rodziny mogą robić angażujące zwierzęta domowe. Niektóre są dość ciekawe, aktywne i łatwe do oswojenia.

Niestety było kilka przypadków, w których duże pytony spowodowały poważne obrażenia, a nawet śmierć ludzi - zarówno dzieci, jak i dorosłych. Chociaż stało się tak w przypadku bardzo dużych węży zwężających się, są one z pewnością odosobnionymi wydarzeniami. Istnieją jednak zagrożenia i konieczne jest odpowiednie wykształcenie i środki ostrożności, aby zapobiec tragicznym incydentom.

Nie kupuj niezdrowego węża, a jeśli masz już węże w domu, poddaj nowego przyjaciela kwarantannie na co najmniej trzy do sześciu miesięcy (i zawsze pamiętaj o umyciu rąk między obchodzeniem się z wężami).

Obudowa węży

Długość ośmiu stóp jest często uznawana za próg bezpieczeństwa; każdy wąż osiągający długość dorosłą większą niż osiem stóp wymaga bardzo bezpiecznej zagrody, a eksperci często zalecali obecność dwóch osób, aby poradziły sobie z tak dużymi wężami. Dobrym pomysłem jest posiadanie jednego przewodnika na każde cztery stopy węża; na przykład trzy osoby zajmujące się wężem o długości 12 stóp i cztery osoby o wężu o długości 16 stóp.

Karmienie jest trudnym okresem dla właścicieli dużych węży i zaleca się obecność co najmniej innej osoby podczas karmienia, aby w razie potrzeby udzielić pomocy. (Większość zwężających się węży je tylko raz na 10 do 14 dni).

Inne ważne względy, inne niż rozmiar, obejmują źródło, potrzeby zwierząt i warunki mieszkaniowe w zależności od gatunku. Występują znaczne różnice w opiece i warunkach mieszkaniowych wśród różnych gatunków.

Jedzenie i woda

Ogólna zasada karmienia dowolnej rasy węża polega na unikaniu dawania ofiarom przedmiotów większych niż najszersza część ciała węża. Chociaż nigdy nie należy ręcznie karmić boa ani pytonów ręcznie, należy również unikać obchodzenia się z nim przez co najmniej jeden dzień po zjedzeniu. Istnieje duża szansa na regurgitację, jeśli wąż nie otrzyma wystarczającej ilości czasu na strawienie ofiary.

Większość boi i pytonów woli ukrywać się podczas jedzenia zdobyczy. Ich obudowy powinny mieć w tym celu ukryte skrzynki; możesz spodziewać się, że dusiciel zniknie w ukryciu w czasie posiłku i na dzień lub dwa później.

Wybór węża

Pytony birmańskie są na ogół łagodne, ale są niezwykle dużymi i potężnymi wężami. Są jedną z najpopularniejszych ras trzymanych jako zwierzęta domowe, ale ważne jest, aby pamiętać, że nawet Birmańczycy byli zamieszani w śmiertelne incydenty.

Boa z czerwonymi ogonami (powszechnie zwanymi boa dusicielami) nie są tak duże, ale nadal są potężne i nie są zalecane dla początkujących.

Siatkowe pytony stają się bardzo duże i mają reputację nieprzyjemnego temperamentu; są odpowiednie tylko dla bardzo doświadczonych przewodników, jeśli są w ogóle przechowywane. Siatkowe pytony to najdłuższe węże na świecie i są dobrymi pływakami.

Węże hodowane w niewoli są lepsze niż dziko żyjące, ponieważ węże hodowane w niewoli zwykle są bardziej oswojone, mniej nerwowe, mniej zestresowane i mają mniej chorób. Łatwiej też je nakarmić, zwłaszcza zabitymi ofiarami.

Pytony drzewne i boa mają zwykle bardziej rygorystyczne potrzeby w zakresie pomieszczeń mieszkalnych oraz kontroli wilgotności / środowiska; mogą być większym wyzwaniem niż gatunki lądowe.

Najlepszym zwężającym wężem dla początkujących jest pyton kulowy, choć są one nieco notoryczne z powodu odmowy karmienia się w niewoli: upewnij się, że twój wąż jest hodowany w niewoli i, jeśli to możliwe, poproś sprzedawcę, aby pokazał, jak się karmi. Weź również pod uwagę długowieczność węża: na przykład od zdrowego pytona kulowego można oczekiwać, że przeżyje 30 do 40 lat.

Wszystkie te węże są mięsożerne, a większość ekspertów zaleca karmienie zabitej ofiary. Właścicielowi jest nie tylko łatwiej, ale nie ma ryzyka, że wąż zostanie ugryziony lub zraniony przez ofiarę; mysz lub szczur mogą wyrządzić wężowi poważne obrażenia, jeśli da im się taką szansę.

Typowe problemy zdrowotne

Inkluzja choroby ciała jest ważnym czynnikiem w przypadku boidów. Wirus ten jest śmiertelny u pytonów i boa, które wykazują objawy. Nie można z całą pewnością stwierdzić, czy wąż został odsłonięty (a niektóre węże są bezobjawowymi nosicielami), a pojawienie się znaków może zająć miesiące.

Jeśli wąż wykazuje objawy IBD, mogą mieć trudności z zrzuceniem, anoreksją, zaparciami, drżeniami i utratą kontroli motorycznej. Wiele węży z tą chorobą głoduje na śmierć, ponieważ nie mogą strawić żadnego jedzenia.

Zwężacze, podobnie jak wiele innych gadów, są również podatne na infekcje dróg oddechowych i gnicie jamy ustnej lub zapalenie jamy ustnej. Zgnilizna ust pojawi się jako czerwonawe przebarwienie wokół i w jamie ustnej zwierzęcia. Wąż z infekcją dróg oddechowych będzie oddychał z otwartymi ustami lub świszczącym oddechem.

Wszystkie te schorzenia powinien leczyć lekarz weterynarii, który ma specjalistyczną wiedzę na temat gadów, najlepiej doświadczonych z dusicielami.