Gordana Jovanovic / Getty Images
Słowo łosoś, dowolna odmiana ryb z rodzajów Salmo i Oncorhynchus, pochodzi od łacińskiej salmo , która później stała się samoun w środkowym języku angielskim. Wiele plemion rdzennych Amerykanów było w dużym stopniu uzależnionych od łososia.
Wczesni osadnicy europejscy i dieta łososiowa
Wcześni osadnicy europejscy szybko zmęczyli się dietą bogatą w łososie, a wielu służących rzeczywiście ma zapisaną w umowach klauzulę ograniczającą posiłki z łososia tylko raz w tygodniu.
Łosoś był obfity zarówno na wschodnim, jak i na zachodnim wybrzeżu Ameryki. Wody północno-zachodniego wybrzeża są szczególnie obfite w łososia, gdzie nazywa się go „ indykiem z Alaski ” . Na Hawajach jest to Lomi Lomi , bardzo ceniony pokarm.
Nowa Anglia zaczęła konserwować łososia w 1840 roku, wysyłając go przez cały kraj do Kalifornii. W 1864 r. Stoły zostały odwrócone, a Kalifornia zaopatrowała wschód w łososia w puszkach. Wody Wschodu zostały wyłowione, tak że dziś wszystkie łososie atlantyckie pochodzą z Kanady lub Europy.
Na wodach Ameryki Północnej występuje osiem gatunków łososia, a tylko pięć na wodach Pacyfiku. Na całym świecie komercyjna produkcja łososia przekracza miliard funtów rocznie, a około siedemdziesiąt procent pochodzi z hodowli łososia w akwakulturze.
Historia wędzonego łososia
Łosoś dymny występuje w różnych formach, z których najpopularniejszym jest lox . Lox, po raz pierwszy pojawiający się w języku angielskim w 1941 roku, pochodzi z jidysz i pochodzi z Nowego Jorku. Nie było znane wśród europejskich Żydów i wciąż jest rzadkością w Europie.
Lox jest peklowany w solance i najlepiej jest wytwarzany z łososia pacyficznego. Oczywiście najbardziej popularną pozycją w menu są cienkie plastry lox na bułce z twarogiem.
Marynowane lox stało się również ulubionym dziełem hotelu Concord w górach Catskill w Nowym Jorku, który opracował ten przepis w 1939 r.
