Spruce / Ellen Zachos
Doki były popularnym dzikim jedzeniem podczas Wielkiego Kryzysu ze względu na ich cierpki, cytrynowy smak, powszechną obfitość i fakt, że można je zabrać ze sobą. Dziś większość ludzi zapomniała o tym powszechnym i smacznym jadalnym chwaście.
Doki są wieloletnimi roślinami rosnącymi z korzeni palmy i najczęściej występują na zaniedbanym, zaburzonym terenie, takim jak otwarte pola i wzdłuż poboczy dróg. Podczas gdy doki mogą być najszczęśliwsze i najsmaczniejsze, gdy rosną z dużą ilością wilgoci, korzeń palowy wskazuje, że są roślinami odpornymi na suszę. Doki rosną jak podstawowe rozety liści wczesną wiosną; często są one jednymi z pierwszych zielonych. Późną wiosną lub wczesnym latem dok wytwarza wysokie łodygi kwiatowe, które zawierają duże ilości nasion, które są również jadalne. Jednak ziarno może być pracochłonne w przetwarzaniu, a raporty dotyczące jego smakowitości są bardzo zróżnicowane.
Liście dojrzałych roślin doku mogą mieć wysokość od jednego do trzech stóp, w zależności od warunków uprawy, ale wczesną wiosną, kiedy jest najsmaczniejsza, mniejsze rośliny mogą być trudne do zauważenia. Poszukaj wysokich, ciemnobrązowych, rozgałęzionych łodyg kwiatowych, które wydały plony z poprzedniego roku. Te często pozostają zimą, a nowy wzrost wyłoni się z podstawy łodygi.
Które doki są jadalne?
Istnieje wiele jadalnych doków, ale doki kręcone i szerokolistne są najczęściej w USA i Europie. Inne jadalne doki obejmują R. occidentalis (dok zachodni), R. longifolius (dok stoczni) i R. stenphyllus (dok polowy). R. hymenosepalus (dziki rabarbar) jest powszechny na pustyni w południowo-zachodniej części Ameryki. Jest większy i bardziej soczysty niż wiele innych doków. Było to tradycyjne źródło pożywienia i barwników dla kilku plemion indiańskich.
Dok cierpliwy ( R. patientia ) był kiedyś uprawiany jako warzywo zarówno w USA, jak i Europie i nadal jest uprawiany jako taki przez niewielką liczbę ogrodników. Dok cierpliwości można znaleźć jako dziką roślinę. Jest większy, delikatniejszy i być może smaczniejszy niż jakakolwiek inna roślina dokowa. Nasiona można znaleźć w sprzedaży online.
Jedną z najlepszych cech identyfikacyjnych doków jest cienka osłona pokrywająca węzły, w których pojawiają się liście. Nazywa się to ocrea i brązowieje wraz z wiekiem rośliny. Stan ocrea może być dobrym wskaźnikiem tego, jak delikatna i smaczna jest roślina dokowa. Drugą doskonałą cechą identyfikacyjną jest śluzowata jakość łodyg. Wiedz, że tylko młode liście doków są pokryte śluzem.
Kwaśny smak doku pochodzi od kwasu szczawiowego, który spożywany w dużych ilościach może powodować powstawanie kamieni nerkowych. Ten sam związek znajduje się w szpinaku. Jeśli jedzenie szpinaku jest niezgodne z zaleceniami lekarza lub dla osób podatnych na kamienie nerkowe, nie jedz doków. Teraz dla tych, którzy są ogólnie zdrowi i nie jedzą regularnie dużych ilości doków, powinno być dobrze. Dla tych, którzy się tym denerwują, zachowaj ostrożność.
Curly Dock
Kędzierzawy dok może być również nazywany dokiem żółtym, kwaśnym lub wąskim, w zależności od miejsca zakupu. Powszechne nazwy są trudne z tego właśnie powodu; zmieniają się z miejsca na miejsce. Dla tych, którzy muszą dokładnie i dokładnie wiedzieć, z jaką rośliną mają do czynienia, użyj botanicznej nazwy łacińskiej.
Jak i kiedy zbierać
Zarówno dok z kręconymi, jak i szerokolistnymi dokami jest jadalny na kilku etapach. Najbardziej delikatne liście i te o najlepszym smaku cytryny pochodzą z młodych doków z łodygami kwiatów, które jeszcze się nie rozwinęły. Wybierz dwa do sześciu najmłodszych liści na środku każdej kępy. Mogą nawet nie być w pełni rozwinięte i będą bardzo śluzowate.
Od wczesnej do połowy wiosny młode liście są smaczne na surowo lub gotowane. Jeśli używasz surowych liści, unikaj nadmiernego śluzu, usuwając łodygę liści (ogonek liściowy) i używając tylko rzeczywistych liści w sałatkach.
Śródręcze dużych liści doków mogą być twarde i włókniste, a blaszka liściowa pozostaje delikatna. Jeśli zostanie znaleziona roślina o smacznych liściach, ale twardych środkach, usuń ją z liści przed gotowaniem. Dodatkowo większe ogonki mogą być twarde, ale przyjemnie kwaśne. Rozważ pokrojenie ogonków na małe kawałki i gotowanie ich jako substytutu rabarbaru lub rdestu japońskiego.
W kuchni
Podobnie jak wiele zielonych, doki zmniejszają swoją objętość po ugotowaniu, o około 20 do 25 procent ich pierwotnej objętości.
Zagotuj lub podsmaż zieleninę, aby jak najlepiej wykorzystać ich smak. Doskonale nadają się do smażenia frytek, zup, gulaszu, potraw z jajek, a nawet serów śmietankowych. Jest coś w fakturze i smaku gotowanego doku, który wspaniale współpracuje z nabiałem.
Ponieważ dok ma stosunkowo krótki sezon zbiorów, podobnie jak wiele dzikich zieleni, zbieraj jak najwięcej, gdy jest u szczytu, a następnie zbledź i zamroź do późniejszego użycia. Dok jest uważany za inwazyjny chwast w piętnastu stanach, więc żerowanie prawdopodobnie nie zaszkodzi miejscowej populacji. Spróbuj uszczelnić próżniowo i zamrozić torbę dokową na zimowe miesiące, gdy obietnica wiosennych zieleni wydaje się okrutnym drażnieniem kulinarnym.
