Kohei Hara / Digital Vision / Getty Images
Tuh-MAY-toh czy Tuh-MAH-to? Wymowa nie ma znaczenia, jeśli chodzi o ten wspaniały, pożywny owoc znany jako warzywo. Trudno uwierzyć, że tak szeroko stosowane źródło pożywienia było kiedyś uważane za śmiertelnie trujące. Dostępny przez cały rok w świeżych i zakonserwowanych formach, nie brakuje zastosowań tego wszechstronnego „warzywa”.
Historia pomidorów
Francuski botanik Tournefort podał pomidorowi łacińską nazwę botaniczną Lycopersicon esculentum . Przekłada się to na „wilczy brzoskwiniowy” - brzoskwiniowy, ponieważ był okrągły, soczysty i wilczy, ponieważ błędnie uważano go za trujący. Botanik omyłkowo wziął pomidora za wilczego brzoskwini, o którym wspomniał Galen w swoich pismach z trzeciego wieku, tj. Trucizna w smacznym opakowaniu, które zostało użyte do zniszczenia wilków.
Angielskie słowo pomidor pochodzi od hiszpańskiego słowa tomate , pochodzącego od Nahuatl (język aztecki), pomidor. Po raz pierwszy pojawił się w druku w 1595 r. Pomyślnie uważani za śmiertelnie trujące (choć trujące liście) pomidory, należące do rodziny śmiercionośnych psiankowatych, są podejrzane przez Europejczyków, którzy podejrzewają ich lśniące, błyszczące owoce. Rodzime wersje były małe, jak pomidory czereśniowe i najprawdopodobniej raczej żółte niż czerwone.
Pomidor pochodzi z zachodniej Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej. W 1519 roku Cortez odkrył pomidory rosnące w ogrodach Montezumy i sprowadził nasiona z powrotem do Europy, gdzie sadzono je jako ozdobne osobliwości, ale nie zjadano.
Najprawdopodobniej pierwsza odmiana, która dotarła do Europy, miała żółty kolor, ponieważ w Hiszpanii i we Włoszech były one znane jako pomi d'oro, co oznacza żółte jabłka. Włochy jako pierwsze przyjęły i uprawiły pomidora poza Ameryką Południową.
Francuzi nazywali pomidora „ pommes d'amour” lub „uwielbiają jabłka”, ponieważ uważali, że mają stymulujące właściwości afrodyzjakalne.
Stworzenie skondensowanej zupy pomidorowej
W 1897 r. Potentat zupy Joseph Campbell wyszedł ze skondensowaną zupą pomidorową, co posunęło firmę na drodze do bogactwa, a także uczyniło pomidor bardziej powszechnym.
Campbell może spopularyzować zupę pomidorową, ale pierwszy przepis przypisuje się Marii Parloi, której książka z 1872 r. Książka kucharska Appledore opisuje jej zupę pomidorową.
Wysoka zawartość kwasu w pomidorach czyni go głównym kandydatem do konserw, co jest jednym z głównych powodów, dla których pomidor był konserwowany bardziej niż jakikolwiek inny owoc lub warzywo do końca XIX wieku.
