Judith Haeusler / Getty Images
Historia rozmarynu
Rozmaryn (nazwa botaniczna Rosmarinus officinalis ), znany również jako Rozmaryn ogrodowy, pochodzi z regionu Morza Śródziemnego. Należący do rodziny mennic, jest to wiecznie zielony krzew związany również z bazylią, majerankiem i oregano. Zwykle rośnie nad oceanem, a jego łacińska nazwa to „rosa morza”.
Niektóre rośliny rozmarynu dorastają do 6 stóp lub więcej, ale standardowe odmiany mają zwykle około 3 stóp i są krzaczaste. Małe, szaro-zielone liście wyglądają podobnie do małych igieł sosnowych i mają słodko-gorzki, cytrynowy, lekko sosnowy smak. Małe kwiaty wahają się od białego przez jasnoniebieski do ciemnoniebieskiego, zwykle kwitną późną wiosną.
Używanie rozmarynu sięga 500 pne, gdy starożytni Grecy i Rzymianie używali go jako zioła kulinarnego i leczniczego. Jest to nadal popularne zioło lecznicze.
Najczęściej używany suszony rozmaryn pochodzi z Hiszpanii, Francji i Maroka. Łatwo jest jednak rozwijać własne w klimacie umiarkowanym.
W 1987 r. Naukowcy z Rutgers University w New Jersey opatentowali konserwant żywności pochodzący z rozmarynu. Substancja chemiczna zwana rozmaridifenolem jest bardzo stabilnym przeciwutleniaczem przydatnym w kosmetykach i plastikowych opakowaniach do żywności.
Rozmaryn jest rzeczywiście wszechstronny, aromatyczny. Jest stosowany w wielu różnych potrawach, w tym sałatkach owocowych,, mięsach (zwłaszcza jagnięcych), jajach, farszach, a nawet. Jest również stosowany do perfumowania kosmetyków i perfum w repelentach owadów i ma zastosowanie lecznicze. Rozmaryn to wspaniałe zioła w pikantnych i słodkich przepisach.
Więcej o przepisach Rosemary i Rosemary
•
•
• Historia rozmarynu
• Przepisy na rozmaryn
