Kolory glazury ceramicznej i wpływ różnych czynników

Alyson Aliano / Photodisc / Getty Images

Na kolory w szkliwach ma wpływ glina, poślizgnięcia, plamy lub podkłady pod nimi. Jednak większość kolorów ceramicznych wynika z rozproszenia tlenków metali w tkaninie samego szkliwa. W różnych okolicznościach te barwniki mogą dawać bardzo różne wyniki.

• Trzy główne czynniki wpływające na kolor szkliwa ceramiki

  Istnieje wiele zmiennych, które mogą wpływać na kolor szkliwa. Obejmują one głównie grupę trzech głównych czynników.

  • Skład glazury. Dotyczy to nie tylko barwników w szkliwie, ale także innych materiałów szkliwnych, które oddziałują ze sobą i wpływają na ten barwnik lub kombinację barwników. Temperatura, na którą wypalany jest szkliwo. Niektóre barwniki są lotne i rozproszą się w atmosferze pieca, jeśli zostaną wypalone zbyt wysoko. Inne dają różne kolory w różnych temperaturach. Atmosfera pieca podczas wypalania, a w niektórych przypadkach podczas chłodzenia.

• Tlenek chromu

  Tlenek chromu może dawać różne kolory: czerwony, żółty, różowy, brązowy, a zwłaszcza zielony. Chrom jest lotny na stożku 6 i wyższym i może przeskakiwać z doniczki do doniczki, powodując smugi i efekty dymu.

  • Chromowo-czerwony: wymaga wypalenia ołowiu na stożku 08 lub niższym. Wyjątkowo toksyczny; nie do artykułów funkcjonalnych. Chromowożółty: wymaga wypalenia sody ołowiowej wypalonej na stożku 08 lub niższym lub zacznie świecić na zielono. Wyjątkowo toksyczny; nie do artykułów funkcjonalnych. Chrom i cynk dają brąz, chrom i cynę dają różowy, szaro-różowy i ciepły brąz. Kolor zależy od proporcji tych tlenków w szkliwie i od siebie nawzajem. Niewielkie ilości chromu i kobaltu mogą dać cyraneczki na stożku 9 i wyższym po wypaleniu z redukcją. Szkliwa Magnesia pomagają uzyskać ładne kolory.

• Tlenek kobaltu i węglan kobaltu

  Kobalt jest niezwykle silnym barwnikiem, który prawie zawsze daje intensywny niebieski kolor. Węglan kobaltu jest zwykle częściej stosowany przez garncarzy, ponieważ ma drobniejsze cząsteczki i jest mniej intensywny.

  • W szkliwach o wysokiej zawartości magnezji bardzo małe ilości kobaltu mogą dawać zakres od różowego do niebieskiego fioletu. Magnezja i kobalt w szkliwach wypalanych na stożku 9 lub wyższym mogą dawać niebieski plamisty z czerwonym, różowym i fioletowym. Bardzo trudny do kontrolowania i powielania ze względu na wąski zakres temperatury i atmosfery. Kobalt i rutyl mogą wytwarzać cętkowane i smugowe efekty. Kobalt z manganem i żelazem daje intensywną czerń.

• Tlenek miedzi i węglan miedzi

  Miedź jest silnym topnikiem, który może sprawić, że szkliwo będzie bardziej błyszczące. Przy stożku 8 i wyższym miedź jest lotna i może przeskakiwać z doniczki do doniczki. Miedź ogólnie daje zieleń w utlenianiu i czerwień w redukcji. Tlenek miedzi jest bardziej intensywny niż węglan miedzi, ponieważ zawiera więcej miedzi pod względem masy.

  • W szkliwach alkalicznych miedź wytworzy turkus, a miedź daje cudowną gamę zieleni w szkliwach ołowiowych. Miedź zwiększa rozpuszczalność ołowiu. Toksyczny; nie do artykułów funkcjonalnych. Miedź w wysoko wypalonych szkliwach baru wytwarza intensywny niebieski i niebiesko-zielony zarówno w utlenianiu, jak i redukcji. Toksyczny; nie do artykułów funkcjonalnych. Miedź w szkliwach raku o niskim ogniu może dawać metaliczną miedź. Z czasem jednak szkliwo utlenia się do zielonego.

• Tlenki żelaza w glinie

  Niewielu garncarzy zakwestionowałoby miejsce żelaza jako najważniejszego z barwników ceramicznych. Naturalna obecność żelaza w większości ciał gliniastych daje kolory gliny od jasnoszarego do najgłębszego brązu. Pod przezroczystymi szkliwami glinki zawierające żelazo mogą wykazywać bardzo podobny zakres kolorów.

  Gliniane ciała zawierające żelazo, które zostały wypalone, ale nie są dojrzałe, takie jak bisqueware, często mają kolor łososiowy lub żółtawy róż. Jeśli garnek jest oszklony szkliwem o niższej temperaturze i wypalony poniżej temperatury dojrzałości gliny, przejdzie przez niego łosoś, ochra lub czerwonawo-brązowy kolor.

• Rodzaje tlenków żelaza

  Większość żelaza stosowanego w szkliwach wprowadza się jako czerwony tlenek żelaza (tlenek żelaza, Fe ₂ O ₃). Żółty tlenek żelaza jest inną formą tlenku żelaza; chociaż jego surowy kolor jest inny, jest chemicznie identyczny i działa tak samo jak czerwony tlenek żelaza. Czarny tlenek żelaza (tlenek żelaza, Fe ₃ O ₄) jest odważniejszy i na ogół nie jest używany. Crocus martis jest nieczystym tlenkiem żelaza, którego można użyć do uzyskania efektów nakrapianych, szorstkich lub nierównych.

• Tlenek żelaza w szkliwach

  Ogólnie rzecz biorąc, żelazo wytwarza ciepłe kolory, od jasnobrązowego i słomkowego do głębokich, bogatych brązów.

  • Glazury ognioodporne zawierające popiół kostny i żelazo mogą dawać persimmon czerwone i pomarańczowe. Żelazo i cyna w szkliwach ognioodpornych dają cętkowany kremowy kolor, przechodząc w czerwono-brązowe w cienkich obszarach. Strumienie żelaza w atmosferach redukujących. Jest mniej aktywny i czasami może nawet działać jako materiał ogniotrwały w atmosferach utleniających. Żelazo w przypadku redukcji ognia może dać piękny, delikatny błękit żelaza i zieleń seledynu. Ogniste, o wysokiej zawartości żelaza wypalenie w redukcji spowoduje błyszczące ciemne brązowy lub brązowo-czarny. W cienkich obszarach żelazo może ulec utlenieniu podczas chłodzenia. Reoksydacja spowoduje, że obszary te zmienią kolor na czerwony lub uzyskają czerwone pasemka.

• Dwutlenek manganu

  Mangan jest zwykle wprowadzany do glazury jako węglan manganu. Czarny dwutlenek manganu jest częściej stosowany w poślizgnięciach i glinianych ciałach, gdzie jego szorstkość daje plamy i plamy. Mangan, w porównaniu z kobaltem lub miedzią, jest dość słabym barwnikiem. Jest toksyczny; postępować ostrożnie, stosując wszystkie środki ostrożności.

  • W wysokoalkalicznych szkliwach mangan daje bogate zabarwienie niebiesko-fioletowe lub śliwkowe. Na stożku 6 i wyższym mangan wytwarza brąz. W szkliwach ołowiowych mangani dają miękki fiolet zabarwiony brązem. Wyjątkowo toksyczny; nie do artykułów funkcjonalnych.

• Tlenek niklu

  Tlenek niklu, gdy jest stosowany sam, daje notorycznie nieprzewidywalne wyniki. Można go używać do wytwarzania cichych szarości i brązów, ale prawie zawsze nikiel służy do modyfikowania i stonowania kolorów wytwarzanych przez inne barwniki.

• Rutyl

  Rutyl jest nieczystą rudą tytanu, zawierającą żelazo i inne materiały. Jest to bardzo interesujący barwnik, który jest ogólnie brązowy w utlenianiu i szary w redukcji. Rutile zachęca do wzrostu kryształów w szkliwach średniego i wysokiego ognia. Jest dobrze znany z tworzenia cudownych, smugowatych i nakrapianych efektów.

  • W szkliwach zawierających bor rutyl wytwarza wyraźne smugi lub plamy, szczególnie w szkliwach zawierających inne barwniki. W szkliwach płynnych rutyl zachęca do opalizujących błękitów. Rutyl zwiększa nieprzezroczystość.

• Inne barwniki

  Inne rzadziej stosowane barwniki obejmują:

  • Antymon: stosowany do żółtego w szkliwach o niskim ogniu. Kadm i selen: bardzo podobne, wytwarzające jaskrawe czerwienie. Oba wypalają się niezwykle łatwo. Toksyczny; nie do artykułów funkcjonalnych. Złoto: daje zakres różowego, czerwonego i fioletowego. Menmenit: jako barwnik, bardzo podobny do czarnego tlenku żelaza. Żelazowy chromian: daje odcienie szarości, brązu i czerni. Chromian żelaza i cyna mogą wytwarzać różowy lub czerwonawo-brązowy; po nałożeniu pędzlem może dać czarny zamglenie lub aureolę różu. Toksyczny; ostrożnie. Platyna: daje szary, srebrny i bizmut: stosowany w połyskliwych nakładkach. Tlenek uranu: nadaje kolory czerwony, koralowy i żółty. Uwaga: nawet wystrzelony w glazurę, uran pozostaje radioaktywny. Toksyczny; ostrożnie.