De Agostini Picture Library / De Agostini Picture Library / Getty Images
Nazwany na cześć londyńskiego projektanta i stolarza George'a Hepplewhite'a (? -1768), którego The Cabinet Maker and Tapicerst Guide został wydany pośmiertnie przez jego żonę Alice w 1788 roku, meble Hepplewhite pochodzą z około 1780-1810. Jest to styl neoklasyczny i należy do okresu federalnego w Stanach Zjednoczonych.
Styl Hepplewhite często pokrywa się ze stylem brytyjskiego projektanta Thomasa Sheratona, którego przewodnik z 1791 r., Podobnie jak Hepplewhite, udokumentował popularne projekty mebli tego dnia. Nieco starszy styl Hepplewhite wydaje się być bardziej ozdobny, z wyraźnymi rzeźbami i krzywoliniowymi kształtami w porównaniu do stylu Sheraton. Uważany za „meble miejskie”, Hepplewhite był szczególnie popularny we wczesnych stanach amerykańskich wzdłuż wschodniego wybrzeża, od Nowej Anglii po Carolinas.
Drewno używane w kawałkach w stylu Hepplewhite
Ponieważ meble Hepplewhite charakteryzują się kontrastowymi fornirami i inkrustacjami przedstawiającymi muszle lub dzwonki, elementy często zawierają więcej niż jeden rodzaj drewna. W przypadku bazy najczęściej wybierano drewno mahoniowe, ale popularne były także satyna i klon.
Inne lasy obejmują jawor (szczególnie powszechny w przypadku wspomnianych fornirów), drzewo tulipanowe, brzoza i drzewo różane. Ponieważ twórcy tych elementów często korzystali z miejscowego drewna, amerykańskie wersje projektów Hepplewhite mogą być również wykonane z jesionu lub sosny.
Hepplewhite Style Nogi i stopy
W przeciwieństwie do popularnych zakrzywionych nóg kabrioletu wcześniejszych stylów, takich jak Queen Anne i Chippendale, elementy Hepplewhite mają zwykle proste nogi. Mogą być kwadratowe lub stożkowe i często mają krawędzie trzciny lub rowka. Zostały zaprojektowane, aby naśladować klasyczne kolumny architektury greckiej i rzymskiej. Niektóre krzesła i sofy mają nosze H, które są wzmacniającymi kawałkami drewna, które łączą nogi, tworząc kształt litery H.
Uzupełniając proste, proste nogi krzesła lub stołu, stopy w stylu Hepplewhite są zwykle proste. Zwykle przybierają kształt prostokątnej łopaty lub zwężanej strzały. Nóżki wspornika są jednak bardziej powszechne na większych, cięższych elementach skrzynek, takich jak skrzynie, biurka i regały.
Inne cechy stylu Hepplewhite
Oprócz charakterystycznych gładkich nóg i prostych stóp zwykle spotykanych na elementach w stylu Hepplewhite, poszukaj następujących funkcji:
- Meble Hepplewhite są znane z wdzięku i delikatnego wyglądu. Jest szczególnie lekki w porównaniu do wcześniejszych stylów Queen Anne i Chippendale. Elementy są ozdobione małymi rzeźbami lub malowanymi wzorami, a także skomplikowanymi inkrustowanymi wzorami i fornirami, często w drewnach o kontrastowych kolorach (zwanych intarsjami)., zwijające się wstążki, pióra, klasyczne urny i drzewa. Elementy te często odzwierciedlały popularność stylów neoklasycznych w tym okresie. Hepplewhite wprowadził tambory do projektowania mebli. Tambury, wąskie pionowe pasy drewna przyklejone do ciężkiej tkaniny w tle, które służyły jako eleganckie przykrycia do schowków, w których ukryto przybory do pisania i tym podobne. Są podobne do elementów używanych w późniejszych „roll-topach” na biurkach. Elementy mają proste geometryczne kształty, zwykle zakrzywione lub okrągłe. Ramiona sofy i fotela wyginają się na zewnątrz, siedzenia mają zaokrąglone fronty, a oparcia krzeseł mają zwykle kształt owalu lub osłony. Krzesło z oparciem z tarczą (patrz zdjęcie powyżej) jest chyba najbardziej znanym ze wszystkich stylów Hepplewhite, a popularyzacja kredensu i krótkiej komody. Jego projekty tych elementów mają zazwyczaj serpentynowe lub łukowate fronty. Były to nowe meble w jego czasach, według American Furniture: 1620 do chwili obecnej , autorstwa Jonathana L. Fairbanks i Elizabeth Bidwell Bates.
Ilustracja: Spruce / Kelly Miller
Późniejsze białe kolory
Brytyjscy producenci mebli zaczęli odnawiać projekty Hepplewhite w latach 80. XIX wieku. Choć same w sobie są teraz antykami, konstrukcja zwykle nie jest tak solidna, jak w starszych egzemplarzach, a dekoracja nie jest tak drobiazgowo szczegółowa w tych masowo produkowanych reprodukcjach.
Firma Kittinger Furniture Company z Buffalo w stanie Nowy Jork zasłynęła z wiernych reprodukcji Hepplewhite w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Niektóre z tych elementów, wykonane z wysokiej jakości drewna, same stały się przedmiotami kolekcjonerskimi. Uważaj, aby nie pomylić tych reprodukcji ze starszymi i cenniejszymi dziełami z epoki.
W pewnym sensie meble Hepplewhite nigdy nie wyszły z mody. Rozpoznawalne cechy, takie jak tył tarczy, karbowane nogi i serpentynowy przód pozostają standardem w tradycyjnym designie mebli. Te elementy są często uważane za klasyki, które łatwo pasują do różnych stylów dekoracyjnych.
