Valerie Zinger / Flickr / CC przez 2.0
Butternut to drzewo liściaste, które naturalnie rośnie w Ameryce i południowo-wschodniej Kanadzie. Podobnie jak inne gatunki z rodzaju Juglans , butternut jest drzewem orzechowym, którego nasieniem jest mały, często spożywany orzech. Na ogół mają od 40 do 60 stóp wysokości; jednak niektóre okazy zostały udokumentowane na wysokości ponad 100 stóp! Niestety dzikie drzewa butternut są obecnie dziesiątkowane przez choroby.
Nazwa łacińska
Naukowa nazwa butternut to Juglans cinerea . Są członkami rodziny Juglandaceae, bardziej znanej jako rodzina orzechów włoskich. Ta rodzina składa się z kilku innych drzew znanych z orzechów; wśród nich orzesznik, lub Carya , i pecan lub Carya illinoinensis . Chociaż nie wszystkie Juglandaceae produkują orzechy, wszystkie - w tym butternut - mają duże, pachnące liście. Butternut jest również powszechnie nazywany białym orzechem włoskim. Często mylony jest ze swoim najbliższym krewnym, orzechiem czarnym, który bardzo przypomina.
Preferowane Strefy Odporności USDA
Butternut rośnie najlepiej w strefach od trzeciego do siódmego i pochodzi z górnych wschodnich Stanów Zjednoczonych i południowej Kanady. Jest to jednak dość odporne drzewo, które rośnie tak daleko na południe, jak Gruzja i może rosnąć w lasach lub suchszych lasach nizinnych. Często znajduje się wzdłuż strumieni.
Rozmiar i kształt
Drzewa Butternut mają na ogół około 60 stóp wysokości i czasami dorastają do ponad 100. Mają dość szeroko rozłożone gałęzie ze złożonymi liśćmi i otwartą koronę liści na górze. Kora butternut jest zwykle szara, ale czasami może być jaśniejsza, a jej pnie często są krzywe.
Liście, kwiaty i owoce
Juglans cinerea ma jasnozielone, złożone liście, które zwykle rosną około 15 do 25 cali. Te liście same wyrastają ząbkowane ulotki. Liście butternut żółkną, gdy okres uśpienia rozpoczyna się jesienią.
Butternut jest jednopienny, co oznacza, że rośnie osobno kwiaty męskie i żeńskie podczas kwitnienia na wiosnę. Te kwiaty są dość małe - zaledwie kilka cali długości - i na ogół nieistotne. Jego męskie kwiaty są jasnożółte-zielone, podczas gdy żeńskie kwiaty są jaśniejsze żółte i jesienią dają imienne orzechy jadalne.
Butternut rośnie podczas kwitnienia żółto-zielone owoce, które zawierają orzechy otoczone łupiną. Orzechy te dojrzewają przez całe lato i na ogół są całkowicie dojrzałe jesienią. Gdy łupiny są pękane, dają mięsisty, jadalny orzech.
Wskazówki dotyczące uprawy
Drzewa te potrzebują pełnego słońca, aby rosły i nie będą żyć w cieniu; najlepiej rosną także na bogatej glebie z dobrym drenażem. Orzechy pospolite są powszechnie stosowane jako drzewa cieniujące, a także mogą być stosowane do wyłożenia boków dróg. Żyją od dziesięcioleci i mogą urosnąć do dość dużych rozmiarów - na ogół sadzonka posadzona w dowolnym umiarkowanym obszarze wschodnim z dobrze przepuszczalną glebą będzie się dobrze rozwijać przez wiele lat.
Ogólnie rzecz biorąc, butternuts nie wymagają zbytniej staranności, aby przetrwać - największym zagrożeniem dla butternuts są choroby, a nie problemy z warunkami wzrostu. Ponieważ stały się rzadsze z powodu chorób, dość rzadko obserwuje się posadzenie rzepaku przez entuzjastów. W takim przypadku największym kluczem jest ochrona ich przed szkodnikami i rakiem i upewnienie się, że ich gleba dobrze odpływa.
Szkodniki i choroby
Butternuts są podatne na wiele owadów, w tym korniki, gąsienice, świdry i robaki koronkowe. Grackle może również wyrządzić szkody butternutom - jedzą jego owoce.
Rak Butternut, choroba przenoszona przez grzyby, spowodował całkowite spustoszenie w populacji Butternut do tego stopnia, że na niektórych obszarach został całkowicie wyeliminowany. Nie ma lekarstwa, a drzewa dotknięte rakiem zwykle giną w ciągu kilku lat. Wczesnymi oznakami rak są martwe gałęzie i pędy, szczególnie w koronie drzewa; z tych gałęzi rak rozprzestrzenia się na niższe liście. Chociaż rak nadal się rozprzestrzenia, nadal istnieje wiele zdrowych orzechów - w szczególności drzewa wolnostojące oprócz lasów wydają się mniej podatne.
