Jay B. Siegel / Warman's Costume Jewelry
Bakelit został wynaleziony na początku XX wieku przez dr Leo Baekelanda i jego zespół chemików. Chociaż niektóre elementy w stonowanych kolorach bez rzeźby zostały wykonane wcześniej, biżuteria sprytnie wykonana z tworzyw fenolowych stała się bardzo popularna w latach 30. XX wieku.
Termin Bakelit jest powszechnie używany do opisania tych kawałków i raczej się to nie zmieni. Jednak wielu początkujących nie wie, że kolorowa biżuteria, którą napotykają, oznaczona jako bakelit, najprawdopodobniej wykonana jest z pokrewnej substancji zwanej kataliną.
Rynek bakelitu dzisiaj
Najbardziej pożądane bransoletki z rzeźbionymi bransoletkami w kropki i wielowarstwowe laminowane razem oraz super fajne szpilki figuralne, w tym przykłady przemalowania lub mycia żywicą, sprzedają się za znacznie więcej niż przeciętny kolektor może chcieć wydać. Mimo to nadal są dostępne opcje we wszystkich przedziałach cenowych. Zwykłe elementy nie są tanie jak niegdyś, ale nie będą się nigdzie zbliżać do kilkuset do kilku tysięcy dolarów za przedmiot jak rzeczy z wyższej półki.
Dla początkującego kolekcjonera, szukanie prostych bransoletek do noszenia w kolorowych stosach może być dobrym miejscem do rozpoczęcia. Bakelitowe klipsy do sukienki sprzedawane pojedynczo lub w parach są również ogólnie bardziej przystępne niż broszki figuralne, nawet gdy są rzeźbione. Kolczyki z bakelitu są również w rozsądnej cenie i pięknie współgrają z bransoletkami w podobnych kolorach. Butterscotch i zielony groszek są najczęstszymi i, ogólnie rzecz biorąc, najtańszymi kolorami, chociaż każdy kawałek należy oceniać indywidualnie pod kątem rzadkości i pożądalności przy ustalaniu wartości.
Niektórzy kolekcjonerzy skupiają się na marmurkowych kawałkach (które w przeszłości były czasami nazywane „końcem dnia”). Marmurkowe przedmioty bakelitowe zawierają więcej niż jeden zawijany kolor i są łatwe do znalezienia. Według ekspertów Bakelite, którzy kontynuowali badania tego rodzaju plastiku, elementy na koniec dnia mają bardziej globalny wygląd. Te kawałki, które czasem przypominają kamuflaż i są dość nieatrakcyjne pomimo swojej rzadkości, zostały faktycznie wykonane pod koniec dnia, kiedy zmieszano ze sobą małe resztki, aby nie zmarnować. Te utwory, które są wysoko cenione przez najbardziej zagorzałych fanów bakelitu, są czasami mylone z marmurkowym bakelitem ze względu na zmianę terminologii na przestrzeni lat. Nie bierz tego zbyt osobiście, jeśli ktoś poprawi cię podczas używania niewłaściwej terminologii.
Należy również pamiętać, że trudno przypisać producentowi większości biżuterii bakelitowej, zwłaszcza tych wykonanych w latach 30. i 40. Firmy wytwarzające tę biżuterię w Stanach Zjednoczonych to między innymi USA Bakelite Co., Marblette i Catalin Co. We Francji używali go tacy producenci jak Flammand i Baverel do biżuterii modowej. Niektórzy rozpoznawalni producenci biżuterii kostiumowej, na przykład The Napier Co., zastosowali również bakelit (wersje marmurkowe i gładkie) w kilku projektach firmy.
Nauka o „nowym” bakelicie
Kolejną korzyścią z zakupu bardziej powszechnych sztuk jest ich względne zwolnienie z podróbek. Ale ważne jest, aby pamiętać, że wiele nowych przedmiotów jest w rzeczywistości wytwarzanych z oryginalnych zapasów bakelitu lub starych obudów radiowych poddanych recyklingowi z lat 30-tych. Twórcy tych dzieł wyróżniają się spośród tych tworzących prawdziwe reprodukcje jako rzemieślnicy bakelici. W ich pracy wykorzystano stare materiały, ale rzeźbione wzory są nowe. Niektóre z nich są już uważane za własne. Używanie małych kawałków bakelitu do formowania większych szpilek w kształcie połączonych znaków jest również częstym motywem dla twórców biżuterii.
Wykonywanie tych elementów nie stanowi problemu, nie oznacza ich odpowiednio w miejscach, w których lepi się. A kiedy współcześni rzemieślnicy bakelitowi je znakują, inni czasami usuwają znaki, aby sprzedawać je tak stare, jak zmieniają ręce. Nawet jeśli są sprzedawane jako „małżeństwa” lub przerobione elementy, przedmioty te niestety sami oszukują niczego niepodejrzewającego kolekcjonera, jeśli nie zostaną trwale oznaczone.
Uwaga: zanim zaczniesz samodzielnie rzeźbić stary bakelit, pamiętaj, że cięcie tej substancji powoduje powstanie bardzo niebezpiecznego pyłu, którego nie należy wdychać. Przeprowadź badania, aby dowiedzieć się o najlepszych sposobach zachowania ostrożności przed próbą wycięcia lub rzeźbienia starego bakelitu.
Więcej na temat podróbek bakelitowych
Ci, którzy wykonują nowy bakelit ze starych elementów, uważają za obraźliwe nazywanie swojej pracy „reprodukcjami” lub „podróbkami”. Inni nie zgadzają się z tym, że jeśli rzeźby lub kropki dodane do starych kawałków nie są oryginalne, to są to rzeczywiście fałszerstwa. Każda osoba musi zdecydować, jakie jest jej stanowisko w tej sprawie.
Jednak wszyscy fani tworzyw sztucznych są zgodni, że istnieją prawdziwe podróbki, które naśladują stare kawałki. Sprawiają, że wyglądają jak bakelit, a zostały importowane i sprzedawane jako oryginalny artykuł. Nie są wykonane z tej samej substancji, co bakelit, i jako takie nie „testują”. Te problematyczne przedmioty często pojawiają się na pchlim targu i dość często pojawiają się na aukcjach internetowych. Wiele osób uznało to za „fakelit”.
„Fakelit” można wyróżnić poprzez:
- Szukasz kredowego wyglądu na grzbietach rzeźbienia. Może to wyglądać jak kurz, ale nie zmyje się. Brak znajomego stukotu powoduje, że dwa kawałki prawdziwego bakelitu wytwarzają się po delikatnym stuknięciu. Znów nie sprawdza się również jako bakelit, chociaż rzeźba może naśladować drogie projekty.
Nauka rozpoznawania starej bakelitu
Aby się zabezpieczyć, ucząc się odróżniać stare od nowych, upewnij się, że czujesz się dobrze u sprzedawcy lub osoby sprzedającej kosztowny kawałek. Poświęć trochę czasu na zadawanie pytań na temat pochodzenia przedmiotu i poproś eksperta o uwierzytelnienie go, jeśli nadal nie masz pewności.
Spędź także mądrze, ucząc się dotyku, zapachu, dźwięku i wyglądu autentycznego bakelitu. Niektóre z nich można nawet zrobić podczas zakupów w sklepach z artykułami używanymi i pchlich targach.
